Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Δημήτριος

Αγίας μας Εκκλησία κάθε χρόνο την ευλογημένη ημέρα της 26ης του μηνός Οκτωβρίου μας αξιώνει να τιμούμε την εορτή ενός μεγάλου ανδρός. Του ενδόξου στρατιωτικού, του Μεγάλου Μάρτυρος, του Μυροβλύτου και θαυματουργού Αγίου Δημητρίου. Το όνομά του μας υπενθυμίζει δύο λέξεις από τις οποίες συντίθεται, « γη » και « μήτηρ », όπως μας αναφέρει σε κείμενο του ο Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ιερεμίας και έτσι έχουμε την ονομασία της γης ως « Γη – μήτηρ », με φθορά του γράμματος Γ σε Δ έχουμε την λέξη « Δημήτηρ » και έπειτα λοιπόν την ονομασία, Δημήτριος.

Το όνομά του Αγίου μας υπενθυμίζει τη γη και οι παλαιοί άνθρωποι τη γη την ονόμαζαν μητέρα. Από τη γη πλάστηκε ο άνθρωπος, από τη γη τρέφεται, στη γη θα επανέλθει το σώμα του όταν ο Δημιουργός του τον καλέσει στην αιώνια ζωή.

Ο Άγιος Δημήτριος είναι ιδιαίτερα αγαπητός στους Χριστιανούς. Γεννήθηκε στην πανέμορφη Θεσσαλονίκη περί το 280-284 μ.Χ. και έζησε κατά τους χρόνους του Αυτοκράτορος Διοκλητιανού και του Τετράρχου Γαλερίου Μαξιμιανού 284-305 μ.Χ.

Δύσκολα και πικρά χρόνια για τους Χριστιανούς, εποχή μαρτυρικού θανάτου και απηνών διωγμών. Χρόνια κατά τα οποία οι γενναίοι μάρτυρες και ομολογητές του Σταυρωμένου και Αναστημένου Ιησού χάρισαν τη λάμψη του πνεύματός τους στην Αγία Εκκλησία Του, αλλά και το αίμα τους, που με το φρικτό μαρτύριό που υπέστησαν πότισαν το δέντρο της πίστεως και ρίζωσε βαθιά και έγινε δέντρο σωτηρίας ανά τους αιώνες.

Ο Δημήτριος υπήρξε παιδί αριστοκρατικής οικογένειας και ανελίχθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα σε Χιλίαρχο, μια ανώτατη θέση στο Ρωμαϊκό στρατό και μάλιστα σε νεαρότατη ηλικία, πιθανόν στην ηλικία των 22 ετών.

Ο Δημήτριος βαπτίσθηκε Χριστιανός κατά τους χρόνους του Αυτοκράτορος Διοκλητιανού και είχε ιδρύσει στη Θεσσαλονίκη κύκλο Αγίας Γραφής, κηρύσσοντας τον Ευαγγελικό λόγο και οδηγώντας πολλούς ειδωλολάτρες στην πραγματική πίστη του μόνου αληθινού Θεού.

Αυτή η θαυμαστή δραστηριότητα του Δημητρίου δεν πέρασε απαρατήρητη. Ο Αυτοκράτορας Μαξιμιανός μόλις πληροφορήθηκε το χριστιανικό έργο του νεαρού αξιωματικού του, έδωσε αμέσως εντολή όπως συλληφθεί και φυλακιστεί.

Μάλιστα η σύλληψη του Αγίου πραγματοποιήθηκε στη Χαλκευτική στοά, εκεί όπου και εδίδασκε τους Θεσσαλονικείς.

Ο Δημήτριος ομολόγησε την πίστη του στον Κύριο Ιησού Χριστό ως μόνο αληθινό Θεό και αυτό είχε αποτέλεσμα να φυλακισθεί σε ένα παλαιό ακάθαρτο λουτρό, όπου υπέμεινε τις δοκιμασίες που γεύονται οι άνθρωποι του Θεού.

Σε αυτό το μέρος πραγματοποιήθηκε και η συνάντηση του Αγίου με τον μαθητή του Νέστορα, ο οποίος πήγε εκεί για να ζητήσει την ευχή και την προσευχή του διδασκάλου του, ώστε να νικήσει τον γιγαντόσωμο και φρικτό Λυαίο.

Πράγματι έτσι και έγινε ! Ο μικρόσωμος Νέστορας με την ευχή του Δημητρίου και την ευλογία του Θεού αντιμετώπισε και θανάτωσε τον έως τότε ανίκητο και θρασύ Λυαίο.

Οι διώκτες όμως του Δημητρίου δεν άφησαν αναπάντητη αυτή την επιτυχία του μαθητού του και όπως ήταν αναμενόμενο συνέλαβαν και αποκεφάλισαν τον νικητή Νέστορα. Δεν σταμάτησε όμως η οργή τους στο θάνατο του Νέστορος.

Ήθελαν περισσότερο αίμα να γευτούν ! Πήγαν στο σκοτεινό κελί του Δημητρίου και με τον ίδιο τρόπο που ο στρατιώτης λόγχευσε τον Εσταυρωμένο Ιησού, έτσι θανάτωσαν και τον Δημήτριο.

Οι Ρωμαίοι στρατιώτες λόγχευσαν την πλευρά του Αγίου και έπειτα όλο το σώμα του Δημητρίου και με αυτό το μαρτυρικό τρόπο παρέδωσε στον Κύριο της Δόξης το πνεύμα του.

Αξίζει να αναφέρουμε ότι οι Χριστιανοί σε παλαιότερα χρόνια αφιέρωναν όλες τις ημέρες του μηνός Οκτωβρίου στον Άγιο Δημήτριο και κατά ένα παλαιό τυπικό, πριν από την εορτή του Αγίου γινόταν νηστεία μια εβδομάδα αλλά και μετά την εορτή υπήρχε μεθεόρτια μια εβδομάδα.

Αυτό γινόταν διότι υπήρχε ο παραλληλισμός του μαρτυρίου του Αγίου με το Πάθος του Κυρίου. Ο Χριστός λογχίστηκε και ό Άγιος λογχίστηκε με τον ίδιο τρόπο.

Ο Άγιος Δημήτριος δε δίστασε να θυσιάσει κάθε τιμή και αξίωμα κοσμικό, τα νιάτα και την ίδια τη ζωή του για την ομολογία της πίστεώς του, δηλαδή για την αγάπη του Θεού και τη δόξα της Εκκλησίας του Χριστού, γι αυτό και σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, η σκέψη όλων μας στρέφεται στα τέλη του 3ου μ.Χ. αιώνα, όταν η απλή έκφραση της πίστεως ήταν ομολογία και αναπόφευκτο μαρτύριο.

Ο Άγιος Δημήτριος συνδέεται με όλο τον κόσμο, με όλους τους Χριστιανούς και παντού όπου υπάρχουν ναοί αφιερωμένοι σε αυτόν, πραγματοποιούνται τελετές και πανηγύρεις για να τον τιμήσουν όπως του πρέπει.

Όμως ο Άγιος συνδέεται ιδιαίτερα με την Ελλάδα μας, διότι ήταν Θεσσαλονικεύς ! Και μάλιστα την αλήθεια που γνώριζε και κήρυττε, αυτή την αλήθεια που του χάρισε την πραγματική δόξα και ελευθερία, δεν την κράτησε μόνο για τον εαυτό του, αλλά την μετέδωσε στους νέους της Θεσσαλονίκης στους οποίους δίδαξε το Ευαγγέλιο της Σωτηρίας.

Υπήρξε ο Δημήτριος ένας φλογερός Ιεροκήρυκας !!! Παράδειγμα για όλους εμάς σήμερα.

Ο Άγιος Δημήτριος είναι ο προστάτης όλων και ιδιαιτέρως της Ελληνικοτάτης Μακεδονίας μας, όπως διεκήρυττε με την βροντερή φωνή του ο μακαριστός και αλησμόνητος αγωνιστής Ιεράρχης της Θεσσαλονίκης, Παντελεήμων ο Β’ ο Χρυσοφάκης.

Ο Άγιος Δημήτριος είναι ο προστάτης κάθε ψυχής που αισθάνεται εξουθενωμένη και ταπεινωμένη μπροστά στην υπεροχή της κοσμικής εξουσίας. Είναι ο εμπνευστής των νέων και κάθε Χριστιανού.

Δίδαξε ότι η δύναμη δεν είναι στο σώμα αλλά στην ψυχή, δεν είναι στον υπερήφανο και ισχυρό αλλά στον ταπεινό και πιστό, δεν είναι στον αλαζόνα αλλά στον καταφρονεμένο, όπως ανέφερε σε μια ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος.

Αυτούς τους δύσκολους καιρούς, του φόβου και της αποστασίας από κάθε τι Ορθόδοξο και παραδοσιακό, οφείλουμε να έχουμε μαζί μας τον Θεό του Δημητρίου που πάντοτε νικά !

Και να είμαστε υπερήφανοι που ανήκουμε στην Εκκλησία των Αγίων και των Μαρτύρων, αυτό αποδεικνύει ότι είμαστε μέλη της Εκκλησίας της αληθείας.

Η αλήθεια πολεμείται διαχρονικώς, διώκεται, και οι φορείς της καταδιώκονται και μαρτυρούν για την αλήθεια και μόνο. Άλλωστε ως γνωστόν κανένας δεν ασχολείται με το ψέμα.

Η αλήθεια όμως στην Εκκλησία έχει πρόσωπο ! Είναι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός ! Ο Αρχηγός της πίστεώς μας ! Εκείνος που δίδει τη δύναμη και την έμπνευση σε κάθε Άγιο, σε κάθε Μάρτυρα και ασφαλώς στον κορυφαίο Μεγάλο Μάρτυρα, Άγιο, Μυροβλύτη και Θαυματουργό Δημήτριο.

Η Εκκλησία των Αγίων μας πολεμείται και θα διώκεται πάντοτε από τους σκοτεινούς ανθρώπους που καθοδηγούνται από μάταια παράκεντρα εξουσίας κάθε λογής.

Το αντιμετωπίζουμε και σήμερα, ιδιαιτέρως με την αμφισβήτηση του Μεγάλου Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας και του τρόπου μεταδόσεως Αυτής στους πιστούς.

Όμως « ου φέρει το μυστήριον έρευναν !!! ». Ματαιοπονούν οι πάσης φύσεως αρνητές και πολέμιοι. Ό, τι και να πράξουν δε θα καταφέρουν το παραμικρό, αντιθέτως, θα ενδυναμώσουν την πίστη των πραγματικά πιστών ανθρώπων, άλλωστε μας αναφέρει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη ξεκάθαρα … « … οίδα σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός εί ούτε ζεστός˙ όφελον ψυχρός ης η ζεστός. ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου. ( Αποκάλυψη γ’ 15 – 16 ).

Οφείλουμε να είμαστε ξεκάθαροι και αληθινοί απέναντι στον Θεό, τους ανθρώπους και τον εαυτό μας. Πιστεύουμε στη δύναμη και τη χάρη του Θεού του Δημητρίου ;;; Έχουμε τη βεβαιότητα της αλήθειας ;;; Πιστεύουμε ότι το Σώμα και το Αίμα Του Κυρίου μας, σώζει από κάθε κίνδυνο και ιδιαίτερα από τον αιώνιο θάνατο ;;; Ναι ή όχι ;;; Την απάντηση μας την έδωσε με το παράδειγμά του ο Άγιος Δημήτριος. Πιστεύω, ομολογώ και μαρτυρώ !!! Δυστυχώς εμείς οι Χριστιανοί σήμερα πιστεύουμε θεωρητικά.

Η ομολογία δεν φανερώνεται στα έργα μας. Η πίστη μας καταρρέει ενώπιον της φωνής της « λογικής » που λέγει ότι ο Χριστός μολύνει όταν τον λάβω με την ίδια λαβίδα από την οποία κοινώνησαν προηγουμένως οι εν Χριστώ αδελφοί μου και αναλωνόμαστε σε συζητήσεις ατέρμονες και μάταιες, με Θεολόγους του γλυκού νερού που προσεγγίζουν το Θείον με ακαδημαϊκό τρόπο, διότι ξέχασαν ότι η πίστη είναι βίωμα, αλλά και με επιστήμονες που δυστυχώς προσπαθούν με τη λογική να ερμηνεύσουν το Θείον και το θαύμα, αγνοώντας όμως ότι η πίστη δεν ερμηνεύεται με τη λογική των ανθρώπων.

Άλλωστε πως μπορεί το δημιούργημα να ερμηνεύσει τον Δημιουργό του ;;;

Η επιστήμη είναι σημαντικό δώρο του Θεού στον άνθρωπο και έχουμε χρέος να τη σεβόμαστε και να τη δεχόμαστε, όπως και τους λειτουργούς αυτής. Όμως η πίστη είναι κάτι άλλο, δεν ερμηνεύεται με τη λογική, γι αυτό πολύ σωστά τόνισε ο Μητροπολίτης Κοζάνης κ. Παύλος … όποιος δεν πιστεύει στο Μυστήριο να μην προσέρχεται …

Να μην παίζομαι με τα Άγια !!! Ο Θεός θα μας ζητήσει λόγο, να είμαστε βέβαιοι … και να θυμόμαστε πάντοτε ότι η Εκκλησία μας γιγαντώνεται όταν πολεμείται ….”