ζησε στά χρόνια τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί διακρίθηκε γιά τήν ἀρετή καί τή γενναία συμμετοχή του στούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας.
Πῆρε μέρος στήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο, πού ἔγινε στή Νίκαια, καθώς καί σ’ αὐτή τῆς Σαρδικῆς τό ἔτος 347.
Ἐπίσης συνέπραξε στό νά ἀθωωθεῖ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος ἀπό τίς ἐναντίον του κατηγορίες ἐκ μέρους τῶν Ἀρειανῶν. Ἀλλά ἐπειδή ὁ αὐτοκράτορας Κωνστάντιος καταδίωκε ἀμείλικτα τόν Ἀθανάσιο, τό ἴδιο ἔκανε καί στόν Ἱεράρχη τῆς Κορδούης Ὅσιο, πού ὑπέβαλε σέ πολλές ἐξορίες καί κακοπάθειες.
Ὁ Ὅσιος ὅμως, κράτησε ὄρθιο τό ὀρθόδοξο φρόνημά του μέχρι τέλους. Δίκαια λοιπόν τόν ἐγκωμιάζει γι’ αὐτά ὁ Θεοδώρητος, ὁ δέ Μέγας Ἀθανάσιος τόν τιτλοφορεῖ πατέρα τῶν Ἐπισκόπων.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.
Ἀρετῶν ταῖς ἀκτῖσι καταλαμπόμενος, θεοειδής Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ, ἀνεδείχθης ἀληθῶς Ὅσιε ἔνδοξε, καί τοῦ Ἀρείου καθελών, αἵρεσιν τήν δυσσεβῆ, ἀξίως ἐστεφανώθης, παρά τοῦ πάντων Δεσπότου· ὃν ἐκδυσώπει ὑπέρ πάντων ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τοῖς τῶν αἱμάτων σου.
Ἐν Ἱεράρχαις περίβλεπτος πέφηνας, καί τῆς Κορδούης ποιμήν ὤφθης ἔνθεος, σοφίᾳ τῇ θείᾳ κοσμούμενος, καί ἀρετῶν τῷ φωτί Πάτερ Ὅσιε· διό οἱ πιστοί εὐφημοῦμέν σε.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις τῶν ποιμένων ἡ καλλονή, καί ἀρχιερέων, ἐγκαλλώπισμα ἱερόν· χαίροις εὐσεβείας, ὁ θεῖος ὑποφήτης, Ὅσιε Ἱεράρχα, Πάτερ θεόσοφε.
