ἱ Ἅγιοι Μάρτυρες Κοδράτος, Ἄνεκτος, Παῦλος, Διονύσιος, Κυπριανός καί Κρήσκης ἦταν φίλοι καί μαρτύρησαν κατά τόν διωγμό τῶν αὐτοκρατόρων Δεκίου (249 – 251 μ.Χ.) ἢ Οὐαλεριανοῦ (253 – 259 μ.Χ.) στήν Κόρινθο, ὅταν ἡγεμόνας τῆς Ἑλλάδος ἦταν ὁ Ἰάσων. Στό Μηνολόγιον τοῦ αὐτοκράτορος Βασιλείου Β’ ἀναφέρεται ὅτι ἀπό τούς Χριστιανούς, ὅσοι μέν εἶχαν συλληφθεῖ σφαγιάζονταν, ὅσοι ὅμως ἔφευγαν κρύβονταν στά ὄρη, γιά ὅσο διάστημα χρειαζόταν. Ἔτσι καί ἡ μητέρα τοῦ Κοδράτου, πού καταγόταν ἀπό τήν πόλη τῶν Κορινθίων, ἔφυγε ἔγκυος καί κρυβόταν στά ὄρη. Ἐκεί γέννησε τόν Κοδράτο, ἀλλά σύντομα ἀσθένησε καί πέθανε, ἀφήνοντας μόνο τόν υἱό της, πού επέζησε χάρις στή θεία πρόνοια, συντηρούμενος ἀπό τά νέφη πού συνενώνονταν ἀπό πάνω του καί τόν πότιζαν.
Μεγαλώνοντας ὁ Κοδράτος, δίδασκε τήν Χριστιανική πίστη στόν Ἄνεκτο, τόν Κρήσκεντα, τόν Κυπριανό, τόν Παῦλο καί τόν Διονύσιο, πού εἶχαν στό μεταξύ καταφύγει κοντά του. Γιά τό λόγο αὐτό συνελήφθησαν καί, πλήν τοῦ Διονυσίου, ὁδηγήθηκαν ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνα Ἰάσωνα, ὁ ὁποῖος, μέ διάφορους τρόπους προσπάθησε νά τούς πείσει ν’ ἀπαρνηθοῦν τή χριστιανική τους πίστη καί νά θυσιάσουν στά εἴδωλα. Ἐκεῖνοι ὁμολόγησαν μέ ἀνδρεία τόν Χριστό, βασανίσθηκαν καί τέλος ἀποκεφαλίσθηκαν.
Ὁ Διονύσιος κατηγορήθηκε λίγο αργότερα ὅτι δέν ὑπακούει στήν διαταγή τῶν βασιλέων καί ὅτι περιφρονεῖ τούς θεούς, κηρύττοντας κάποιον ἄλλον Θεό Ἐσταυρωμένο καί λέγοντας ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς καί τῆς θάλασσας καί ὅλων ὅσων ὑπάρχουν μέσα σέ αὐτά, Αὐτός πού πρόκειται νά ἔλθει ἀπό τόν οὐρανό καί νά κρίνει μέ δόξα ζωντανούς καί νεκρούς καί νά ἀνταποδώσει στόν καθένα σύμφωνα μέ τά ἔργα του. Γιά τό λόγο αὐτό συνελήφθη, δέθηκε μέ ἁλυσίδες καί οδηγήθηκε μπροστά στόν ἄρχοντα, ὁ ὁποῖος προσπάθησε, πότε μέ κολακεῖες καί πότε μέ ἀπειλές, νά τόν ἐξαναγκάσει ν’ ἀπαρνηθεῖ τόν Χριστό καί νά θυσιάσει στά εἴδωλα. Ὅμως ὁ Μάρτυρας τοῦ Χριστοῦ Διονύσιος ὁμολογοῦσε τόν Χριστό μέ μεγάλη φωνή, μέχρι που σφαγιάσθηκε ἀπ’ τό δήμιο καί τελειώθηκε ὁ πρόσκαιρος βίος του.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α’. Τόν τάφον σου Σωτήρ.
Ἐξάριθμος χορός, τῶν Χριστοῦ Ἀθλοφόρων, ὑμνείσθω εὐσεβῶς, μελωδίαις ᾀσμάτων, Κοδρᾶτος καί Ἄνεκτος, Παῦλος καί Διονύσιος, καί σύν Κρήσκεντι, Κυπριανός ὁ θεόφρων· τήν Τριάδα γάρ, διηνεκῶς δυσωποῦσιν, ὑπέρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ὡς λαμπάς ἑξάφωτος, ἐν τῇ Κορίνθῳ, καρτερῶς ἀθλήσαντες, ὤφθητε Μάρτυρες σοφοί, φωταγωγοῦντες ταῖς χάρισι, τῆς Ἐκκλησίας, ἀπαύστως τό πλήρωμα.
Μεγαλυνάριον.
Ἑξάστερος ὥσπερ λαμπρά πλειάς, τῷ τῆς Ἐκκλησίας, διαλάμπετε οὐρανῷ, Μάρτυρες Κυρίου, καί ἄθλων διαυγείᾳ, ἡμῶν τάς διανοίας, καταπυρσεύετε.
