Η Μελέτη της Αγίας Γραφής κατά τον Μέγα Αθανάσιο

Η μελέτη της Αγίας Γραφής ενώ αποτελεί βασικό και σημαντικό έργο για κάθε πιστό, ειδικά στις μέρες μας, για πολλούς δεν υφίσταται. Για τους μεν αδιάφορους θεωρείται δεδομένη η μη ενασχόλησή τους με το ιερό αυτό βιβλίο, για δε τους έχοντας ενδιαφέρον για την πνευματική ζωή παρατηρούμε παραγκώνισή της, λόγω προτεραιότητας για ανάγνωση άλλων πνευματικών βιβλίων. Όμως η μελέτη της Βίβλου δεν μπορεί να είναι ένα παραγέμισμα στην πνευματική μας ζωή αλλά βασικό μέλημα αυτής. Ας σκεφτούμε έναν αθλητή του στίβου, ο οποίος επιθυμεί και προσπαθεί να καταφέρει ένα δυνατό άλμα στο άθλημα «ἅλμα ἐπί κοντῷ».

Μέσα στα πλαίσια της ποιμαντικής μέριμνας η ενορία καλεί όλα τα νέα ζευγάρια που πρόκειται να έρθουν «εις γάμου κοινωνίαν»  στον Ενοριακό μας Ναό  όπου και γίνεται διάλογος και εν συνεχεία η ερμηνεία της ακολουθίας του γάμου, των ευχών και των συμβολισμών ώστε κατά την ώρα του μυστηρίου να έχουν την δυνατότητα να παρακολουθούν και όσο το δυνατόν να κατανοούν το Ιερό αυτό μυστήριο.

Σεβασμός προς την ιερότητα του χώρου του Ναού και των διακονούντων ιερέων και του προσωπικού
Ο ιερός ναός είναι το σπίτι του Θεού. Από την ημέρα που ο επίσκοπος εγκαινιάζει τον ναό (πρόκειται για μια ιερά τελετή καθιερώσεως του ναού που γίνεται άπαξ σε κάθε ναό), ο ναός αφιερώνεται στο Θεό αποκτά αγιότητα εξαιτίας της αγιότητος του κτίτορος. Ως εκ τούτου απαιτείται από τους εισερχόμενους πιστούς ιδιαίτερος σεβασμός. Ο ναός δεν είναι όπως οι άλλοι δημόσιοι χώροι. Είναι ιδιαίτερος τόπος κατοικίας των αγίων. Και άγιοι δεν είναι μόνο η θριαμβεύουσα Εκκλησία, αλλά και όσοι αγωνίζονται «τον αγώνα τον καλόν».

Σε κάθε ιερό ναό που τυγχάνει με τα σημερινά δεδομένα να ονομάζεται και ενορία, υπηρετεί ένας ιερεύς ή στις μεγαλουπόλεις δύο, τρεις ή και περισσότεροι. Αυτό σημαίνει ότι μέσα σε κάθε ναό διακονούν οι εφημέριοι, που θέτουν την ίδια τους τη ζωή στη διακονία του λαού του Θεού. Δεν σημαίνει ότι, επειδή οι ιερείς είναι άνθρωποι, δεν πρέπει να τους τιμούμε, αλλά αντιθέτως, όπως σε κάθε ναό υπάρχουν εικονοστάσια, κανδήλια, πολυέλαιοι και άλλα που σεβόμεθα και τιμούμε, με τον ίδιο τρόπο ακριβώς σεβόμεθα και τιμούμε τους κληρικούς, που είναι ταγμένοι και αφιερωμένοι για τη σωτηρία μας. Δεν είναι ωστόσο στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας το κλίμα κληρικαλιστικό.

Δεν εξυψώνεται στη συνείδηση του λαού η ιερωσύνη ως κάτι το απλησίαστο, αντιθέτως η ύπαρξη του κλήρου στη ζωή μας είναι καθοριστική για την ταπεινωτική πορεία της σωτηρίας μας, που περνά μέσα από τα ταπεινά και χαμηλά, που εν προκειμένω είναι οι ιερείς μας. Είναι προικισμένοι με το χάρισμα της ειδικής ιερωσύνης, την οποία κατέχουν μόνο ορισμένοι, κατόπιν κάποιων τυπικών προϋποθέσεων, με ειδική πράξη της Εκκλησίας, που τελείται μόνον από τον επίσκοπο της τοπικής Εκκλησίας και που αυτό στην εκκλησιαστική γλώσσα λέγεται χειροτονία.

Με όλα τα παραπάνω, όταν προσερχόμαστε στο ναό χαιρόμαστε εμείς οι ορθόδοξοι να συναντούμε και να συναναστρεφόμεθα με τους ιερείς, γιατί μέσα από αυτούς μπορούμε να πετύχουμε την περιπόθητη σωτηρία μας. Ως εκ τούτου και κατά τα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας, οφείλουμε να σεβόμεθα τους ιερείς και να υπακούμε στις συμβουλές τους. Κανείς δεν πρέπει να αυθαιρετεί μέσα στο ναό. Ο υπεύθυνος της ευχαριστιακής συνάξεως και κάθε μυστηρίου είναι ο επίσκοπος και εξ αυτού ο κάθε πρεσβύτερος που τελεί επ’ονόματί του τα ιερά μυστήρια. Ο κάθε κληρικός είναι υπεύθυνος και αρμόδιος για την λειτουργική ζωή και για την άρτια και κανονική τάξη τελέσεως των ιερών μυστηρίων, βάσει όχι της προσωπικής του δημιουργίας ή φαντασίας ή τελετουργίας, αλλά βάσει της ιεράς και σεβάσμιας Παραδόσεως, την οποία τηρεί μετά πολλής προσοχής άγρυπνα και ανύστακτα η ποιμαίνουσα Εκκλησία.

Για τον λόγο αυτό και στην τέλεση κι αυτού του ιερού μυστηρίου του γάμου, ο καθ’ ύλην υπεύθυνος είναι μόνον ο κληρικός και κανείς άλλος που δεν έχει συναίσθηση του χώρου στον οποίο βρίσκεται ή ακόμη δεν έχει εκκλησιαστική ζωή, οπότε έχει έλλειμμα πνευματικής υποστάσεως. Άλλωστε σήμερα, που τα σύνορα των κρατών άνοιξαν και πολλοί αλλοεθνείς όχι μόνο ομόδοξοι, αλλά κυρίως και αλλόθρησκοι, μπαινοβγαίνουν στους ναούς μας ως εργαζόμενοι ανθοπωλών, τελεταρχών, φωτογράφων, βιντεοληπτών και άλλων, όχι μόνο δε συναισθάνονται που βρίσκονται, αλλά μαγαρίζουν με τη συμπεριφορά τους και το ιερότερο μέρος της ζωής μας, που είναι η αγία μας Εκκλησία, ο ναός μας!

Τι πρέπει να προσέξουν οι μελλόνυμφοι κατά την προετοιμασία του μυστηρίου του γάμου τους;
Σίγουρα κατά την προετοιμασία του γάμου οι μελλόνυμφοι θα πρέπει σύμφωνα και με τις απαιτήσεις της μόδας ή καλύτερα της ματαιοδοξίας που δυστυχώς επικρατεί και κατά τα εκκλησιαστικά ειωθότα των ιερών μυστηρίων, όπως τα καταντήσαμε όλοι μας, να προσέξουν και να τρέξουν για πολλά και διάφορα πράγματα, ανόητα και ανωφελή. Και δυστυχώς από αυτά για τα οποία τρέχουν οι δύστυχοι μελλόνυμφοι, τίποτα δεν άπτεται της θεμελιώσεως του μυστηρίου του γάμου τους. Υπάρχουν φορές που κακοκαρδίζονται οι μελλόνυμφοι κατά την προετοιμασία του γάμου τους στην επιλογή διαφόρων πραγμάτων.

Για παράδειγμα, πηγαίνουν για έπιπλα και διαφωνούν μεταξύ τους και μαλώνουν και συγχύζονται και βαστούν μέσα στις καρδιές τους κακίες και εμπάθειες. Δεν είναι λίγες οι φορές, που σε τέτοιες στιγμές όμορφες κακοκαρδίζονται νύφες με πεθερές, γαμπροί με πεθερές και πεθερούς, συμπεθέρα με συμπεθέρα, νύφη με συνυφάδα ή κουνιάδα για πράγματα αστεία και μάταια. Κι αυτά όλα είναι αφορμές και προσκόμματα που βάζει ο διάβολος προκειμένου να γκρεμίσει εκ προοιμίου την ευτυχία και τη θεμελίωση του γάμου.

Οι μελλόνυμφοι, αφού καλλιεργήσουν μεταξύ τους την αγάπη , την εκτίμηση, την εμπιστοσύνη και την αλληλοπεριχώρηση, για όλα τα δεύτερα πράγματα της ζωής τους, μόνοι πρέπει να αποφασίζουν και να επιλέγουν, χωρίς να κακοκαρδίζουν ή δημιουργούν προβλήματα περαιτέρω. Το καλύτερο σε μια προετοιμασία γάμου που έχουν να κάνουν οι μελλόνυμφοι, όσον αφορά δεύτερα και ασήμαντα πράγματα, είναι να αφήσουν τους οικείους τους όσο μπορούν μακριά. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της ποιμαντικής πείρας. Εκείνο δε που πρωτίστως πρέπει να απασχολεί τους μελλονύμφους, είναι η πνευματική προετοιμασία του γάμου, την οποία τόσο έχει εγκαταλείψει η σύγχρονη τεχνοκρατική και μάταιη κοινωνία, ώστε τα αποτελέσματά της, επώδυνα, καθημερινά να τα βιώνουμε με τα τόσα διαζύγια! Φευ!

Μια απαραίτητη συμβουλή, που πρέπει να εκλάβουν οι μελλόνυμφοι είναι ότι ορισμένα πράγματα που αφορούν το γάμο τους δεν πρέπει να τα φορτώνουν στους άλλους. Από πολύ νωρίς, εφόσον θέλουν το ένα και το άλλο για το γάμο τους θα πρέπει να το προγραμματίζουν μέσα σε καθορισμένα χρονικά πλαίσια, αρκούντως ικανά, ώστε κατά την ώρα του γάμου τους να είναι όλα όπως τα επιθυμούν. Πράγματα της τελευταίας στιγμής, εκτός του ότι δημιουργούν άγχος και εκνευρισμό, δημιουργούν και μεγάλη ταραχή και φασαρίες. Επειδή τα βρίσκουμε όλα έτοιμα, ας μην είμαστε πάντοτε και τόσο σίγουροι, ότι όλα θα τα βρούμε εν τάξει κατά την τελευταία στιγμή. Κι επειδή ακόμη τα εν Ελλάδι δεδομένα δεν φημίζονται για την μεγάλη τους εμπρόθεσμη ανταπόκριση, γι’ αυτό ας ενθυμούμαστε και την λαϊκή παροιμία του σοφού λαού μας που λέει: «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν»!

Ποια πρέπει να είναι η στάση των μελλονύμφων κατά την ώρα τελέσεως του μυστηρίου του γάμου τους;
Ως πνευματικός εξομολόγος, αλλά και ως λειτουργός των ιερών μυστηρίων, εντοπίζω πολλές φορές ότι πολλοί μελλόνυμφοι κατά την ώρα της τελέσεως του μυστηρίου του γάμου τους, πόρρω απέχουν από τα τελούμενα. Άλλες πάλι φορές εντοπίζω ότι οι μελλόνυμφοι, ενώ βρίσκονται στον ναό κι ενώ το ιερό μυστήριο είναι δικό τους, τελείται για τους ίδιους, απουσιάζουν από το μυστήριο. Κάποιους μελλόνυμφους αισθάνομαι , ότι δεν τους ενδιαφέρει η ευλογία, αλλά η επίδειξη και ανθρωπαρέσκεια. Τους εντοπίζω κατά τη τέλεση του μυστηρίου να γυρνάν πέρα-δώθε, να χαιρετούν, να στέλνουν φιλιά, κάποιοι άλλοι να συζητούν με τους κουμπάρους τους, κάποιοι να ποζάρουν επιδεικτικά στις κάμερες, κάποιοι συγγενείς συνεχώς να τους πλησιάζουν, να τους σκουπίζουν τον ιδρώτα τους, να τους φτιάχνουν κάποιοι άλλοι τα μαλλιά, τα νυφικά, τα πέπλα, κάποιοι άλλοι να τους προτρέπουν για ασχημοσύνες, όπως το γνωστό «πάτα την» ή «πάτα τον», εννοώντας το πάτημα μετά το πέρας του αποστολικού αναγνώσματος, κάποιοι να τρέχουν για τα ρύζια κάνοντας τόση φασαρία, λες και ό γάμος εξαρτάται από το ρύζι και όχι από τις ευχές της Εκκλησίας.

Και πόσα άλλα θα ήθελα να σημειώσω, που απάδουν από την ιερότητα της στιγμής! Οι μελλόνυμφοι ταπεινά φρονώ, ότι πρέπει να επικεντρώσουν μόνο στην προσευχητική κατανόηση των λόγων των ευχών του κληρικού, που τελεί το μυστήριο του γάμου τους. Κατά την τέλεση του γάμου συντελείται ένας διάλογος μεταξύ του ιερέως και των μελλονύμφων. Η ευχολογία του γάμου θεωρείται όχι μόνο φιλολογικά, αλλά και θεολογικά πολύ σπουδαία. Αυτό για να γίνει κατανοητό εξυπακούεται, ότι κατά την τέλεση του μυστηρίου πρέπει να επικρατεί η προσευχή και η προσοχή.

Άλλωστε ο γάμος τελείται στον ναό, που είναι ο οίκος του Θεού. Σε οποιονδήποτε άλλο τόπο αν τελούνταν κάποια γαμήλια τελετή, θα επικροτούνταν όλα τα ανωτέρω. Όμως, όταν ο γάμος αποφασισθεί να τελεσθεί στον Ορθόδοξο ναό, θα πρέπει να σκεπτόμαστε και την προετοιμασία που απαιτείται για αυτή την επιλογή μας. Κύριο μέλημα και συμβουλή της ποιμαίνουσας Ορθόδοξης Εκκλησίας είναι όχι τα δευτερεύοντα του γάμου, όπως η φωτογράφηση, ο ανθοστολισμός, η λιμουζίνα, το κέντρο διασκέδασης, το νυφικό και το κουστούμι, οι λαμπάδες και τα φυτιλάκια, ο δίσκος και το ποτήριο του γάμου και το αν αυτά είναι απλά ή στολισμένα, τα βεγγαλικά και τα διάφορά άλλα εφέ, το πάτημα του γαμπρού ή της νύφης, το παρατεταμένο φιλί στο στόμα στην είσοδο του ναού, τα ρύζια και οι μπομπονιέρες, αλλά η συμμετοχή μας στο μυστήριο του γάμου.

Για το λόγο αυτό, χωρίς να τα απορρίπτουμε όλα όσα γίνονται, ας προσέχουμε, ώστε τα δεύτερα και ανούσια να μην υπερκαλύπτουν τα πρωτεύοντα και σπουδαία. Γιατί τέλος πάντων «το Σάββατο έγινε για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για το Σάββατο» σύμφωνα με την ευαγγελική διδασκαλία του Κυρίου μας!

To ρύζι και οι στολισμοί
H συνήθεια να ρίπτεται ρύζι κατά το μυστήριο του γάμου και μάλιστα κατά τη στιγμή που γίνεται ο χορός του Ησαΐα, γύρω δηλ. από το τραπέζι του γάμου, αποτελεί ένα από τα λαϊκά έθιμα της Ελλάδας μας, το οποίο η Εκκλησία μας ανέχθηκε και ανέχεται τις περισσότερες φορές . Φυσικά ευθύς εξ αρχής πρέπει να πούμε, ότι η δοξασία του λαού που το χρησιμοποιεί, πιστεύει ότι ρίπτοντας ρύζι κατά το γάμο στερεώνονται οι νεόνυμφοι.

Αυτό φυσικά είναι μια αφέλεια! Ο γάμος δεν στεριώνει με το ρύζι, αλλά με την πίστη στο Θεό και με την αγάπη η οποία από μέρα σε μέρα επαυξάνει μέσα στη ζωή του ανδρόγυνου. Ο λαός πιστεύει ότι με το ρύζι ριζώνει το νέο σπιτικό. Αγαπητά μου παιδιά, θα ήθελα να σας μιλήσω με το λόγο της Εκκλησίας μας και να σας πω ότι το καλύτερο ρίζωμα για το γάμο σας μπαίνει, όταν το δένδρο της νέας σας ζωής το ευλογεί και το φυτεύει ο Θεός. Ο Θεός, με το να τελέσετε το γάμο σας μέσα στο σπίτι του, που είναι η αγία μας Εκκλησία, είναι σαν να φυτεύει το γάμο σας (δένδρο) μέσα στον κήπο του (Εκκλησία).

Φυσικά, αν το δένδρο θα προκόψει και θα επαυξηθεί, θα το αποφασίσετε εσείς οι δύο, που σε λίγο θα τελέσετε το γάμο σας. Είστε προδιατεθειμένοι να σηκώσετε από κοινού, άνδρας και γυναίκα, το σταυρό του γάμου με υπομονή, καρτερικότητα, συγχωρητικότητα, αγάπη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη και πραότητα; Εάν ναι, το ρίζωμα του σπιτιού σας δε θα συντελεστεί με το πέταγμα των ρυζιών, αλλά με την προσευχή αυτών που τα πετούν.

Θα ήθελα όμως να σημειώσω και πάλι, ότι το ρύζι το ανέχεται η Εκκλησία μας να πετιέται μέσα στο ναό μέσα στα επιτρεπτά όρια. Δεν είναι λίγες οι φορές που μερικοί το πέταγμα το θεωρούν ως στιγμή για να εκτονώσουν τα ενδόμυχα αισθήματά τους και να κάνουν τους άλλους να υποφέρουν. Κάποιοι μαζί με τα ρύζια σκαρφίζονται και πετάνε κουφέτα, κορόμηλα , κέρματα , αμύγδαλα, καρύδια και προκαλούν στο γέλιο και στο κέφι τους ζημιά, σε βάρος της υγείας των συνανθρώπων τους. Σίγουρα δεν είναι το ίδιο να πετάς ρύζι με το να εκσφενδονίζεις όλα τα προαναφερθέντα.

Και βέβαια δεν αισθάνεται το ίδιο αυτός που εισπράττει ρύζι, με άλλον που δέχεται στο κεφάλι, στο μάτι και κυρίως στο πρόσωπο ένα κέρμα, ένα μυτερό αμύγδαλο ή ένα κορόμηλο! Νομίζω ότι και το έθιμο αυτό χρησιμοποιεί ο μισόκαλος διάβολος, για να προξενεί ταραχή και να αποσπά τη δέουσα προσοχή που πρέπει όλοι οι πιστοί, νεόνυμφοι και μη, κατά την τέλεση των ιερών μυστηρίων να επιδεικνύουμε. Ελλοχεύει ο πονηρός να βρει μια αιτία και αφορμή να αποσπάσει τους πιστούς από το κύριο έργο τους που είναι η προσευχή τους, ιδιαίτερα μάλιστα όταν προσκαλούνται να συμμετάσχουν στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας μας. Για τον λόγο αυτό χρειάζεται προσοχή.

Άλλωστε το μυστήριο του γάμου έχει μια ιερότητα, σοβαρότητα και μεγαλοπρέπεια από μόνο του. Αυτές οι παρατραβηγμένες κινήσεις και μετακινήσεις των πιστών μέσα στο ναό, με το πρόσχημα να ρίξουν ρύζια διακωμωδούν το μυστήριο του γάμου και είναι σαν να εμπαίζουμε το Χριστό και την Εκκλησία μας. Πολλοί συνάνθρωποι μας, που ασχολούνται μόνο με την επιφάνεια της ζωής και δεν έχουν πνευματικά ερείσματα, στο άκουσμα γάμου συνδυάζουν στη σκέψη τους πόσο ρύζι θα πετάξουν στο γαμπρό και στη νύφη. Ή ακόμη τους ακούμε να λένε: Καλά γαμπρέ, θα σου δείξω στο γάμο σου! Και πολλά άλλα.

Αγαπητοί, εξ αφορμής των ρυζιών σας ανέφερα τόσα πράγματα, για να σας δώσω να καταλάβετε ότι τώρα που ετοιμάζεσθε να κάνετε το γάμο σας, πρέπει να σκεφτείτε με ποιο τρόπο να τα προγραμματίσετε όλα αυτά. Σήμερα όμως πρέπει να σημειώσω εξ αφορμής των ρυζιών, ότι πολλά χρήματα ξοδεύονται για τη συσκευασία των ρυζιών που θα μοιραστούν στους προσκεκλημένους. Μη ματαιοδοξείτε! Το μοίρασμα του ρυζιού εύκολα γίνεται και με το χέρι μέσα από το πανέρι.

Μην κάνουμε δύσκολη τη ζωή μας και μη σκορπούμε άσκοπα τα χρήματά μας. Η εξοικονόμηση έστω από τη συσκευασία αυτών των ρυζιών, πολύ μπορεί να σας βοηθήσει, όπως φυσικά και άλλων περιττών εξόδων που γίνονται εν ονόματι του τέλειου γάμου, που σίγουρα επιθυμείτε ή μάλλον σας πλασάρουν, στο νέο σας σπιτικό ή ακόμη κάνοντας αυτά τα χρήματα μια φιλανθρωπία, προκειμένου να προσευχηθεί κάποιος φτωχός για το ριζικό του σπιτικού σας. Πρέπει ακόμη να σας αναφέρω ότι στο εξωτερικό και μάλιστα στις χώρες που είναι στο θρήσκευμα Χριστιανοί Ρωμαιοκαθολικοί, το ρύζι χρησιμοποιείται, όμως ποτέ μέσα στο ναό και κατά τη διάρκεια του μυστηρίου, αλλά μόνον στο τέλος του γάμου και έξω από την Εκκλησία, κατά την στιγμή που εξέρχονται οι νεόνυμφοι.

Μερικές φορές, αγαπητοί μου, σκέπτομαι πόσο εύκολα μιμούμαστε την Δύση σε συνήθειες και τρόπους ζωής και δεν μιμούμαστε και αυτό, να πετάμε κι εμείς το ρύζι έξω από το ναό, πράγμα που εκείνοι κάνουν και σέβονται έτσι τον ναό τους, τα μυστήρια τους και τις παραδόσεις τους. Εάν φτάσουμε να έχουμε κατανοήσει βαθιά πνευματικά την μυστηριακή μας ζωή, θα έπρεπε εμείς όλοι να ξεκινήσουμε να το ζητάμε και μάλιστα γράφοντας το στα προσκλητήριά μας και προτρέποντας τους συγγενείς και φίλους μας να δεχθούν τη επιθυμία των νεόνυμφων. Τότε πόσο καλύτερα τα πράγματα θα ήταν; Πόση φασαρία θα αποφεύγονταν; Πόσα έξοδα θα μειώνονταν; Πόσο, τέλος, περισσότερη προσευχή θα έκαναν όσοι θα παρευρίσκονταν μέσα στο ναό; Αυτό όμως επαφίεται στην δική σας επιλογή και διάθεση.

Πνευματική και ψυχική προετοιμασία των μελλονύμφων. Ποια η σημασία του μυστηρίου της εξομολογήσεως πριν από το γάμο;
Σήμερα ο γάμος διέρχεται- συνηθίζεται να ακούγεται από πολλούς- μεγάλη κρίση. Κι αυτό είναι μια αλήθεια, που ωστόσο δεν λύνει αφ’εαυτού της και το πρόβλημα. Το να εντοπίζουμε προβλήματα και να μην τα επιλύουμε, δείχνει κάτι το τραγικό στην κοινωνία και την ζωή μας. Η ανευθυνότητα σήμερα είναι ίδιον γνώρισμα της ευμάρειας και της καλοπέρασης, του εγωισμού και ωχαδερφισμού. Για εκείνους που σκέπτονται σοβαρά τον γάμο, σίγουρα η περίοδος του γάμου θα πρέπει πολύ να τους προβληματίσει και όχι μόνο να παραμείνει στο ενθουσιαστικό μέρος του έρωτα. Άλλωστε ο έρωτας είναι διφυής.

Έχει ο έρωτας θα λέγαμε δύο κριτήρια. Το πρώτο είναι το εξωτερικό, το επιδερμικό. Αυτό έχει να κάνει μόνο με την εξωτερική προσέγγιση του άνδρα προς την γυναίκα και τανάπαλιν. Σ’αυτό το κριτήριο το ζευγάρι επικεντρώνει μόνο στα εξωτερικά και σαρκικά ταιριάσματά τους. Το δεύτερο όμως και σημαντικότερο κριτήριο είναι το εσωτερικό ή ψυχικό. Αυτό έχει να κάνει με την ουσία της ενώσεως του άνδρα και της γυναίκας και τανάπαλιν. Η ψυχή, το κέντρο της ζώσας ύπαρξης του ανθρώπου, ενώνεται με το άλλο φύλο όχι μόνο με τον παράγοντα σώμα, αλλά και με το πνεύμα. Για το λόγο αυτό, επειδή σήμερα πολλά νέα παιδιά σκεπτόμενα το γάμο δεν επικεντρώνουν και στα δύο παραπάνω κριτήρια, ο μέλλων γάμος είναι λειψός και μάλλον εκ προοιμίου αποτυχημένος.

Όμως, ενώ στο πρώτο κριτήριο, δηλ. Το σωματικό ή επιδερμικό δεν χρειάζεται ο άνθρωπος κάποια πιστοποίηση, γιατί βλέπει από μόνος του και αποφασίζει, για το δεύτερο, το εσωτερικό ή ψυχικό, σίγουρα δεν μπορεί από μόνος του να εντοπίσει κάτι που χρειάζεται πολύ πείρα και εμπειρία. Στο κριτήριο αυτό πολλά έχει να συμβουλεύσει η αγία μας Εκκλησία δια των πνευματικών της πατέρων, δηλαδή των εξομολόγων της. Ο πνευματικός με τη φώτιση και τη χάρη του Θεού μπορεί πολύ να βοηθήσει ένα ζευγάρι νέων ανθρώπων που σκέπτονται το γάμο. Κι αυτή η βοήθεια δεν έχει να κάνει με κάτι ανάλογο που μπορεί να κάνουν οποιοιδήποτε άλλοι, που ασχολούνται με τις ψυχές ή με οικογενειακούς προγραμματισμούς, αλλά η βοήθεια των εξομολόγων έχει να κάνει με τη δύναμη και τη χάρη του ζώντος Θεού. Τα μύχια της καρδιάς κάποιου ανθρώπου κανείς δεν μπορεί να τα προσεγγίσει, παρά μόνον ο Θεός μας που γνωρίζει τα πάντα.

Η δυνατότητα της πνευματικής καθοδηγήσεως που εν αγίω Πνεύματι ασκείται από τους πνευματικούς πατέρες της Εκκλησίας, είναι θείον δώρον και μεγάλη ευλογία σε όποιον το γεύεται. Ο πνευματικός δεν αντικαθιστά την επιστήμη που εξειδικεύεται στην ψυχή του ανθρώπου. Ο πνευματικός καλλιεργεί τις ψυχές των ανθρώπων με σκοπό τη σωτηρία τους και την ένταξη τους στον Παράδεισο. Κι αυτό κάνει την διαφορά ακόμη μεγαλύτερη μεταξύ των εξομολόγων πνευματικών πατέρων και εκείνων που διατείνονται, ότι είναι αναλυτές των ψυχών και ταυτόχρονα θεραπευτές των. Εδώ είναι η μεγαλύτερη διαφορά που υφίσταται μεταξύ των ανωτέρω.

Ο πνευματικός εξομολόγος τους ανθρώπους τους αντιμετωπίζει με την προοπτική της σωτηρίας, δηλ. της εντάξεως των στον αιώνιο Παράδεισο ήδη από αυτή τη ζωή, με προοπτική την αιώνια ζωή, ενώ οι άλλοι που ασχολούνται με τις ψυχές, τους ανθρώπους τους οδηγούν μέχρι τον θάνατο, δηλαδή μέχρι το τέλος της παρούσας ζωής. Για τον λόγο αυτό κατά την προετοιμασία του γάμου, καλόν θα είναι μέσα στις πολλές σκέψεις που μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε άνθρωπος για το γάμο του να σκέπτεται και το μυστήριο της εξομολογήσεως, όχι σαν κάτι μαγικό που θα του φέρει την ευτυχία του γάμου κι αφού γίνει λίγες ημέρες προ του προγραμματισμένου γάμου του, αλλά από πολύ νωρίς, πριν ακόμη βρει το έτερον ήμισυ, να έχει επαφή με τον πνευματικό για την καλύτερη, πρώτα αυτογνωσία του, κι έπειτα, για την καλύτερη επιλογή του προσώπου που θα αποφασίσει να ζήσει μαζί του για τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του.
Κοντά λοιπόν στις πολλές επαφές γνωριμίας που θα συμβούν στο μελλόνυμφο ζευγάρι, σημαντικό σταθμό αποτελεί και το μυστήριο της εξομολογήσεως.

Η κατάθεση των αμαρτιών, των σκέψεων και των λογισμών στον πνευματικό πατέρα με τη χάρη του Θεού γίνεται γερό θεμέλιο για τη διαμόρφωση καλών κι ευλογημένων συζύγων. Το μυστήριο της εξομολογήσεως και των δύο, άνδρα και γυναίκας, είναι ακριβώς όπως είπε και κάποιος σοφός γέροντας των τελευταίων χρόνων, ο γέρων Παΐσιος ο Αγιορείτης, όπως δύο ξύλα ανόμοια και ακατέργαστα στα χέρια ενός ξυλουργού, που μετά από πολλή δουλειά και κόπο καταφέρνει να τα ταιριάξει το ένα κοντά στο άλλο. Έτσι γίνεται και κατά το ιερό μυστήριο της μετανοίας-εξομολογήσεως: δύο ανόμοιοι χαρακτήρες ανθρώπων έρχονται στον πνευματικό πατέρα για εξομολόγηση σκεπτόμενοι το γάμο κι ο εξομολόγος σαν άλλος πνευματικός ξυλουργός, αρχίζει να πελεκάει από τον έναν κάτι, από τον άλλον κάτι άλλο και σιγά σιγά τους ταιριάζει όχι ο ίδιος αλλά η χάρη του Θεού «η σωτήριος πάσιν ανθρώποις» κατά το γραφικόν.

Μετά πολλής εν Κυρίω αγάπης
Ο Εφημέριός σας

† Πρεσβύτερος
Χρήστος Πυτιρίνης

Αγαπητοί και Ευλογημένοι Ενορίτες & Ενορίτισσες,

Απευθύνομαι σήμερα σε σας, ειδικότερα, για να συμμερισθώ μαζί σας τη χαρά και την ευλογία για την έναρξη των εβδομαδιαίων "Ενοριακών Συνάξεων" πού θα γίνονται και στην Ενορία μας.