Χειροτονητήριος Λόγος εις την εις Πρεσβύτερον Χειροτονίαν μου (9-4-2015)

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΙΣ ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΜΟΥ

ΥΠΟ  ΤΟΥ ΘΕΟΦΙΛΕΣΤΑΤΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΝΩΣΟΥ ΚΑΙ ΝΥΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΓΟΡΤΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΡΚΑΔΙΑΣ  κ.κ.ΜΑΚΑΡΙΟΥ
 
gortynis makarios
 
Θεοφιλέστατε Άγιε Επίσκοπε Κνωσού κ. Μακάριε,

Σεβαστοί μου Πατέρες, Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί.

Με βαθειά επίγνωση, για το ύψος της τιμής και το μέγεθος της ευθύνης, προσέρχομαι σήμερα για να λάβω το δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης, απεσταλμένος της Εκκλησίας, προς λαόν ευσεβή. Γνωρίζω ότι η οδός προς την ιερωσύνη οδηγεί στο Γολγοθά και ότι η ιερατική διακονία θα είναι κατ’ εξοχήν «Σταυρώσιμος». Το δέ επιτραχήλιον, το οποίον θα τεθεί  μετ’ ολίγον επ’ εμού, αν και υφασμάτινον, εν τούτοις συμβολίζει την ευθύνην της σωτηρίας των ψυχών, των οποίων θα μου αναθέσει η Εκκλησία και θα καταστεί δι’ εμέ αιτία πολλών δοκιμασιών.

Γνωρίζω επίσης ότι κατά τους χρόνους που διερχόμεθα όπου η αμαρτία έχει πλεονάσει και «οἰ ἀρχές καὶ οὶ ἐξουσίες τοῦ σκότους τοῦ αἰώνος τοῦτου» επιβάλλουν όσο ποτέ άλλοτε την κακία και την πονηρία στους ανθρώπους. Σε χρόνους όπου η ύλη και το χρήμα έχουν κυριεύσει τον άνθρωπο και τον έχουν απομακρύνει απ’ τα πολύτιμα πνευματικά αγαθά, σε ημέρες κρίσεως της θρησκευτικής πίστεως και ανατροπής των αξιών, ο ιερεύς είναι ομολογητής και μάρτυς.

Σ’ αυτούς όμως τους χρόνους αξιώνομαι σήμερα, να συμετάσχω στην μαρτυρική ιερωσύνη της εκκλησίας του Χριστού. Όχι για να διακονηθώ αλλά για να διακονίσω. Όχι για να δοξασθώ αλλά για να δοξάσω. Γίνομαι ιερεύς όχι για να διαπρέψω, αλλά για να διακονίσω τις ψυχές  τις οποίες μου εμπιστεύεται από σήμερα η εκκλησία η οποίες είναι «Σώμα Χριστοῦ» και να σηκώσω τον Σταυρό μου για να ξεκινήσω την πορεία μου προς το Γολγοθά. Σταυρός ο οποίος θα είναι για μ’ ένα καύχημα. Γνωρίζω επίσης, ότι ο λαός του Θεού, θα ζητήσει από τον ιερέα την γνησιότητα της ορθοδόξου πίστεως και της ζωντανής μαρτυρίας της αγάπης του Χριστού.

Ο ιερεύς πρέπει να είναι μιμητής του λόγου του Αποστόλου Παύλου «τοῖς πάσι γέγονα τὰ πάντα, ἴνα πάντας τινάς σῶσω». Θέλω να γνωρίζετε αγαπητοί μου, ότι ως ιερεύς έρχομαι ουχί «ἴνα θύσω και ἀπολέσω» αλλά για να αφοσιωθώ εις έργον διακονίας, αφού εις την Εκκλησίαν «ος εάν θέλει ἔν ὑμίν μέγας γενέσθαι, ἔσται πάντων διάκονος», θα διαφυλάξω την ορθόδοξον πίστη. Όχι μόνο προσευχόμενος αλλά και αγωνιζόμενος. Κάτω από την σκέπη του Πανάγαθου Θεού και  Πατρός, και του Υιού, και του Αγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος.

Σήμερον αγαπητοί μου «Πεντηκοστήν ἐορτάζομεν καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν». Και όχι μονο σήμερα, αλλά και κάθε φορά που η Αγία μας Εκκλησία δια χειρών του Επισκόπου τελεί το μυστήριο της ιερωσύνης και χρίει λειτουργούς των του Χριστού αγίων και αχράντων μυστηρίων εις έργον διακονίας εις την Εκκλησία και τον κόσμο. Σήμερον αγαπητοί μου είναι η προσωπική μου Πεντηκοστή, η οποία όμως δεν είναι ιδιωτική μου υπόθεση αλλά γεγονός όλης της Εκκλησίας. Και τούτο, διότι οι ιερείς δεν χειροτονούνται για να εξυπηρετήσουν προσωπικά τους καθήκοντα, αλλά για να δοθούν εις την Εκκλησίαν για την οποία ο Χριστός «καὶ ἑαυτόν παρέδωκεν ὑπὲρ αὐτῆς ἵνα αὐτὴν ἁγιάσῃ… μὴ ἔχουσαν σπίλον ἢ ῤυτίδα ἤ τι τῶν τοιούτων ἀλλ’ ἵνα ᾗ ἁγία καὶ ἄμωμος».

Ευχαριστώ τον Πανάγαθο και Ελεήμονα  Θεό που με εξέλεξε και με τοποθετεί σ’ αυτή τη θέση. Η εκλογή είναι του Θεού. «Οὐχ ὐμεῖς με ἐξελέξασθε, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὐμᾶς, καὶ ἔθηκα ὐμᾶς, ἴνα ὐμεῖς  ὐπάγεται καὶ καρπόν φέρητε καὶ ὀ καρπός ὐμῶν μένει». Η ιερωσύνη κατά τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο «τελείται μὲν ἐπὶ τὴς γῆς, τάξιν δὲ ἔχει ἐπουρανίων ταγμάτων». Δια τούτο οι ιερείς πρέπει να είναι πάντοτε αγνοί, έχοντες καθαρά την καρδία, να βλέπουν το Χριστό, το σώμα του και το αίμα του.

«Μακάριοι οἱ καθαροὶ τῇ καρδίᾳ  ὅτι αὐτοὶ  τὸν Θεὸν ὄψονται». Βλέποντας η εμή ελαχιστότης το μεγαλείο της ιερωσύνης έρχονται στο νού μου τα λόγια της Θείας Λειτουργίας  «Οὐδείς ἄξιος τῶν συνδεδεμένων ταῖς σαρκικές ἐπιθυμίαις καὶ ἡδοναῖς προσέρχεσθαι ἢ προσεγγίζειν ἢ λειτουργεῖν σοι, Βασιλεῦ τῆς δόξης». Μ’ αυτά τα λόγια τονίζετε η αναξιότητα των ανθρώπων εκείνων οι οποίοι είναι προσκολλημένοι στα γήϊνα στα υλικά και φθαρτά «ὤν πρώτος εἰμὶ ἐγὼ» να γίνονται λειτουργοί του υψίστου. Παρά ταύτα «ἀμαρτωλός ὤν», «Πρὸ τῶν θυρῶν τοῦ ναοῦ σοὺ παρέστηκα, καὶ τῶν δεινῶν λογισμῶν οὐκ ἀφίσταμαι».

Γνωρίζοντας λοιπόν το μεγαλείο και το ύψος της ιερωσύνης και έχοντας επίγνωση της αναξιότητος και αμαρτωλότητός μου, «τρέμω»∙ βλέποντας ότι εντός ολίγου θα λάβω το δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης και θα είμαι αυτός που θα διαμελίζω «τὸν μελιζόμενον καὶ μὴ διαιρούμενον, τον ἐσθιόμενον καὶ μηδέποτε δαπανόμενον». Πώς τα χέρια μου τα αμαρτωλά, θα κρατήσουν το σώμα και το αίμα του Χριστού; Πώς τα ακάθαρτά μου χείλη και βέβηλα και η ακαθαρτωτέρα μου γλώσσα θα αναπέμψουν ύμνους στον Θεό; Πώς οι οφθαλμοί μου οι εστραμένοι εις την γή θα ιδούν τα μεγαλεία του Θεού; Πώς τα ώτα μου όπου με περιέργεια στρέφονται στα κοσμικά ακούσματα, θα ακούσουν άρρητα ρήματα; Πώς τα πόδια μου που πατούν στη γή, θα σταθούν στο θυσιαστήριο το οποίο είναι εις τύπον του επουρανίου θυσιαστηρίου; Πώς το ανάξιο σώμα μου θα δέχεται τον Κύριον της δόξης ο οποίος είναι «πύρ γὰρ τοὺς ἀναξίους φλέγων» Δια τούτο κράζω σοι Κύριε∙ «Δέξε με ὤς τὸν ληστήν, ὤς τὸν τελώνην καὶ ὤς τὸν ἄσωτον».

Σας παρακαλώ Θεοφιλέστατε Άγιε Επίσκοπε Κνωσού κ. Μακάριε, Σεβαστοί Πατέρες και Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, μή με εγκαταλείψετε τούτη τη στιγμή, αλλά δεηθείτε για μ’ ένα, να δεχθεί τις ικεσίες μου ο Θεός, και να με αξιώσει ως ιερέα, δια πρεσβειών «Τῆς ὐπερευλογημένης ἐνδόξου δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου και ἀειπαρθένου Μαρίας της γλυκητάτης μητέρας μας και μητέρας του Θεού ημών∙ Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἱωάνου∙ Τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος καὶ Θαυματουργοῦ Μηνά και  Πάντων των Αγίων και Ιεραρχών».

Ευχηθήτε ο Παράκλητος «τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθεῖας ὀ παρά τοῦ πατρός ἐκπορεύεται» αυτός που «ἰερέας τελιεῖ, ἀγραμμάτους σοφίας ἐδίδαξε, ἀλιεῖς θεολόγους ἀνέδειξεν» και «ὄλον συγκροτεί το θεσμόν τὴς ἐκκλησίας» να με φωτίζει, να γίνει ποδηγέτης μου οδηγώντας τα βήματά μου στη νέα μου πορεία της οποίας αφετηρία είναι η σημερινή ημέρα. Ε

υχαριστίες πολλές εκφράζω τούτη την ώρα  προς το Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο Κρήτης κ.κ. Τιμόθεο ο οποίος από μικρό παιδί με αγκάλιασε σαν στοργικός  Πατέρας, με αγάπησε και με ανέθρεψε, μεγαλώνοντάς με στο  Ορφανοτροφείο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης. Στο πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου και Ποιμενάρχου μας κ.κ. Τιμοθέου εκ βάθους καρδίας ευχαριστώ την Αγία μας Εκκλησία για την στήριξη και την αμέριστη συμπαράσταση που μου έδειξε αγκαλιάζοντάς με από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι σήμερα.

Ευχαριστίες πολλές εκφράζω  και σε σας Θεοφιλέστατε Άγιε Επίσκοπε Κνωσού κ. Μακάριε για την αγάπη την στήριξη και την αμέριστη συμπαράσταση που μου δείξατε όσο διάστημα η Αγία μας Εκκλησία με αξίωσε να την υπηρετήσω ως ελάχιστος διάκονος. Η ευχαριστίες μου προς το πρόσωπό σας είναι αναρίθμητες. Για όλα  σας ευχαριστώ. Σε κάθε μου λειτουργία θα προσεύχομαι να σας δίνει ο Θεός δύναμη να σας στηρίζει και να σας ενισχύει στο δύσκολο έργο το οποίο ως ελάχιστος επίσκοπος επιτελείτε, πάντοτε θα σας είμαι ευγνώμων.

Ευχαριστίες πολλές εκφράζω τούτη την ώρα  προς τον Πρωτοσύγκελο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη Μεθόδιο Βερνιδάκη ο οποίος είναι  για μ’ ένα πνευματικός οδηγός και λαμπρός προϊστάμενος. Καθώς και όλους τους συνεργάτες του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου μας οι οποίοι με αγάπη και ταπείνωση προσφέρουν της υπηρεσίες τους στα Γραφεία της Ιερά Αρχιεπισκοπής.

Ευχαριστίες πολλές, εκφράζω τούτη την ώρα  προς τον ιερατικό προϊστάμενο και πνευματικό μου Πατέρα, τον Αιδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο Πατέρα Ματθαίο Γιαλιαδάκη για την αγάπη την στήριξη και την πνευματική καθοδήγηση που είχα όσο διάστημα τάχθηκα να υπηρετήσω την Ενορία του Αγίου Ιωάννου Προαστίου Ηρακλείου, ως διάκονος. Πατέρα Ματθαίε, για όλα σας  ευχαριστώ. Σας ζητώ ταπεινά να με συγχωρέσετε για όσες φορές σας επίκρανα είτε εν λόγω είτε εν έργο. Για όλα σας ευχαριστώ και πάντοτε θα σας είμαι ευγνώμων. Ευχαριστώ τον συνεφημέριο μου Πατέρα Ανδρέα Κασωτάκη, για την αγάπη τον σεβασμό και την συμπαράστασή του καθώς και τους ευλαβείς ενορίτας μου για την αγάπη την στήριξη την καταδεκτικότητα και την αμέριστη συμπαράσταση που έδειξαν προς το πρόσωπό μου.

Εκ βάθους καρδίας ευχαριστώ όλους τους σεβαστούς Πατέρες  που ήρθαν σήμερα εδώ  να με τιμήσουν και να συμπροσευχηθούν μαζί μου. Ευχαριστώ πολύ  τους συγγενείς της συζύγου μου οι οποίοι με δέχτηκαν στην οικογένειά τους με αγάπη, και με στήριξαν στο να εκπληρώσω τις επιθυμίες μου. Ευχαριστώ τους προγόνους μου και τους κατά σάρκα συγγενείς τόσο τους δικούς μου όσο και της συζύγου μου καθώς και τους αναδόχους μου.

Ευχαριστώ πολύ  τους ανθρώπους που με ευεργέτησαν κατά τους χρόνους των σπουδών μου. Ευχαριστώ τους Διευθυντές και Καθηγητές των Σχολών μου στην Μεγαλόχαρη Παναγία της Τήνου, και στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή της Κρήτης. Είμαι σε όλους ευγνώμων, όσους με παρηγόρησαν δίνοντάς μου δύναμη να συνεχίσω τον αγώνα μου. Περισσοτέρως  δε, τυγχάνω ευγνώμων και ευχαριστώ τη σύζυγό μου Αικατερίνη, η οποία στέκεται δίπλα μου φύλακας άγγελός μου και με στηρίζει ως «στύλος ἀκλόνητος» με βοηθά στο να εκπληρώνω τα όνειρά και τις επιθυμίες μου, με φροντίζει και με δέχεται με τα ελαττώματά μου και στην οποία οφείλω τα πάντα. Ευχαριστώ τον Παντοδύναμο και Πανηκτήρμονα Θεό που με αξίωσε πρίν γίνω Πατήρ ως ιερεύς να γίνω πατέρας δικών μου τέκτων.

Τελευταία όμως Θεοφιλέστατε επιτρέψτε μου τούτη την ώρα να μνημονεύσω τον Μακαριστό Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο Μουντοκαλάκη,  τον τότε Εφημέριο του  Ιερού Ιδρυματικού Ναού της Αγίας Σκέπης ο οποίος ήταν για μ’ ένα η αρχή και η αιτία να ανέβω από μικρό παιδί στο αναλόγιο μόλις 10 ετών, ώστε να μάθω να υμνώ και να δοξάζω τον Θεό την Παναγία και όλους μας τους Αγίους.

Τελειώνοντας ευχαριστώ πολύ και τον Αιδεσομολογιότατο Πρωτοπρεσβύτερο  Πατέρα Νεκτάριο Μαρκάκη για την αδελφική του αγάπη και συμπαράσταση που μου έδειξε από τα παιδικά  μου χρόνια μέχρι σήμερα, καθώς υπήρξε και ο πρώτος διδάσκαλος ο οποίος μου έμαθε να διαβάζω και να μελετώ την Πατρώα μας Εκκλησιαστική Βυζαντινή Μουσική. Και τώρα σε ευχαριστώ Αγία μου Σκέπη που με διαφύλαξες όλα αυτά τα χρόνια.

Και νυν «Υπεραγία Θεοτόκε» δέξε τις ικεσίες μου και συνέχισε να είσαι για εμέ «Σκέπη Ἀγία». «Σκέπη Θεία». «Σκέπασόν με ἐν τῇ Σκέπη τῶν πτερύγων Σου». Εκ βάθους καρδίας, όλους, σας ευχαριστώ που προσήλθατε εις την Θείαν Λειτουργίαν ταύτην, συνμπροσεύχεσθαι μαζί μου και με τιμάται με την παρουσία σας. «Μνῆσθητι Κύριε καὶ τῶν συνελθόντων εἰς την χαράν ταῦτην». Και νυν Θεοφιλέστατε Άγιε Επίσκοπε Κνωσού κ. Μακάριε έτοιμος κατ’ άνθρωπον προσέρχομαι προσευχόμενος: «Δέσποτα Κύριε, ὀ Θεός ἡμῶν, ὁ καταστήσας ἐν οὐρανοῖς τάγματα καὶ στρατιὰς ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, εἰς λειτουργίαν τῆς σῆς δόξης, ποίησον σὺν τῇ εἴσόδῳ ἡμῶν, εἴσοδον ἀγίων ἀγγέλων γενέσθαι συλλειτουργοῦντων ἡμῖν, καὶ συνδοξολογοῦντων τὴν σὴν ἂγαθότητα». ΑΜΗΝ.

Ηράκλειο 9 Απριλίου 2005