νά νησί στήν πιό στρατηγική θέση τῆς Μεσογείου, ἀνάμεσα σέ δύο κόσμους, τήν Ἀνατολή καί τή Δύση, μέ τό βαρύ χρέος τῆς μείξης τῶν πολιτισμῶν, τῆς συνάντησης τῶν ἰδεῶν καί τῆς μετεξέλιξης τούς μέσα ἀπό τό πρίσμα αὐτῆς τή μικρῆς, ἀλλά τόσο σημαντικῆς, γωνιᾶς τῆς Εὐρώπης. Ἡ Κρήτη δέν θά μποροῦσε παρά νά ἔχει ἕναν καθοριστικό ρόλο στή διάδοση τοῦ Χριστιανισμοῦ στά πέρατα τοῦ κόσμου καθώς, πέρα ἀπό τήν θέση «κλειδί» πού κατεῖχε σάν γεωγραφικό σταυροδρόμι, εἶχε τό πνευματικό καί φιλοσοφικό ὑπόβαθρο πού θά μποροῦσε νά φιλοξενήσει τό «καινούριο» καί νά τοῦ δώσει νέες διαστάσεις.

Ἡ Κρήτη εὐτύχησε νά δεῖ σημαντικές μορφές τοῦ Χριστιανικοῦ πνεύματος νά δροῦν καί νά διδάσκουν στό νησί. Αὐτό τό μαρτυροῦν τόσο οἱ πηγές, ὅσο καί οἱ Κρητικοί Ἅγιοι πού τιμῶνται σήμερα ἀπό τήν ἐκκλησία, μέ πιό γνωστούς τόν Ἀπόστολο Τίτο, τόν πρῶτο ἐπίσκοπό του νησιοῦ καί τόν θαυματουργό Ἅγιο Μύρωνα. Τήν Χριστιανική λατρεία ἀπό τά βάθη τῶν αἰώνων στό νησί μᾶς μαρτυροῦν οἱ πολυάριθμες παλαιοχριστιανικές Βασιλικές ἄπ΄ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς Κρήτης, μέ σημεῖο ἀναφορᾶς τήν Γόρτυνα, τήν λαμπρή πόλη πού φιλοξένησε καί τόν πρῶτο ναό τοῦ Ἀποστόλου Τίτου, τήν Κνωσό, μέ μία ἀπό τίς ἀρχαιότερες ἐπισκοπές ἀλλά καί πολλές ἄλλες περιοχές ὅπου κτίστηκαν μεγαλόπρεπα οἰκοδομήματα πού ἀκόμα καί σήμερα ἐντυπωσιάζουν μέ τήν ἐπιβλητικότητά τους.