Πρός
Τό Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης
«Κύριε, ἐν Βηθλεὲμ παραγέγονας, ἐν τῷ Σπηλαίῳ παρῴκησας, ὁ οὐρανὸν τὸν θρόνον ἔχων, ἐν φάτνῃ ἀνεκλίθης, ὃν στρατιαὶ κυκλοῦσιν Ἀγγέλων, Ποιμέσι συγκατέβης, ἵνα σώσῃς ὡς εὔσπλαγχνος τὸ γένος ἡμῶν. Δόξα σοι.» (Ὕμνος Χριστουγέννων)
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἄνθρωποι τῆς Ἐκκλησίας μας,
Σήμερον ἑορτάζομε τά Χριστούγεννα. Τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία δέν ἐπαναλαμβάνεται κάθε χρόνο. Παραμένει αἰώνια. Ἀμετακίνητη. Μᾶς καλεῖ πάντοτε νά τήν γνωρίζωμε, νά τήν ζοῦμε, νά τήν χαιρώμαστε, νά τήν ἀξιοποιοῦμεν εἰς τήν ζωή μας, γιά τό καλό, τήν σωτηρία καί τήν πρόοδό μας. Νά βρίσκωμε τόν δρόμο μας. Νά μή θλιβώμαστε. Νά χαιρώμαστε. Νά εἴμαστε αἰσιόδοξοι, νά προοδεύωμε πάντοτε.
Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί καί φίλοι,
Ὁ ὕμνος τῆς Ἐκκλησίας μας, εἰς τό ὁποῖον ἀναφερόμαστε παραπάνω, μᾶς λέει καί μᾶς θυμίζει, ὅτι ὁ Κύριός μας, ἔχει ἔλθει εἰς τήν Βηθλεέμ, ἔχει κατοικήσει εἰς τό Σπήλαιο, Αὐτός ὁ Ὁποῖος ἔχει θρόνο τόν οὐρανόν. Ἐπλάγιασε εἰς τήν Φάτνη, Αὐτός τόν Ὁποῖον κυκλώνουν οἱ Ἄγγελοι καί ἔχει βρεθεῖ μέ τούς βοσκούς γιά νά σώσει τό γένος μας, τό γένος τῶν ἀνθρώπων, ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅλων τῶν ἐποχῶν καί τῶν αἰώνων, ὡς εὔσπλαγχνος. Ὅλη αὐτή ἡ συγκατάβαση τοῦ Κυρίου μας στήν Βηθλεέμ, στό Σπήλαιο, στήν Φάτνη, μέ τούς βοσκούς, ὅπως μᾶς λέει ὁ Χριστουγεννιάτικος αὐτός ὕμνος, εἶναι τά Χριστούγεννα, τά ὁποῖα σήμερα γιορτάζομεν.
Ἡ ἀπόλυτη ταπείνωσή Του, ὁ ἐρχομός Του στήν Βηθλεέμ, στήν Φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων, μέ τούς βοσκούς. Αὐτήν τήν ἀληθινήν, αἰώνια συγκατάβαση, ἔκανεν "ὁ Θεός, ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου". Δέν Τόν διέταξε, δέν Τόν ὑποχρέωσε κανείς. Τό ἔκανε μόνος Του, ἐλεύθερα, γιά νά σώσει τό γένος μας. Νά ἔλθει στόν ἄνθρωπο. Στήν ἀνθρώπινη πραγματικότητα, ὅπως τήν ζοῦσε τότε καί τήν ζεῖ καί τώρα ὁ ἄνθρωπος.
Δέν ἐγκατέλειψεν ὁ Θεός τό πλᾶσμα Του. Δέν ἀδιαφόρησε γιά τήν ἀνθρώπινη πραγματικότητα, τό κατάντημα τοῦ ἀνθρώπου. Γιά ἐμᾶς ὅλους. Ἦλθε μόνος Του, χωρίς ἀγγέλους, χωρίς μεγαλεῖο καί δόξα, ἁπλός, ταπεινός, στοργικός, Πατρικός, γιά νά σώσει τό ἀνθρώπινο Γένος. Τί μέγα, θαυμαστόν, αἰώνιον παράδειγμα! Τί ἔκπληξη, χαρά καί εὐλογία! Αὐτά εἶναι τά Χριστούγεννα τῆς σημερινῆς μεγάλης ἡμέρας καί Ἑορτῆς. Ἡ συγκατάβαση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἐρχομός Του κοντά μας. Στόν κόσμο μας, στό κατάντημά μας. Στό Σπήλαιο, τήν Φάτνη, τήν ἐρημιά, τήν μοναξιά, τήν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, τήν πτώση ὅλων μας.
Ἐδῶ πού εἴμαστε, ἐδῶ ἦλθεν, ὡς Πατέρας, Σωτῆρας, Φίλος, Ἀδελφός μας. Νά μᾶς σηκώσει ἀπό τήν πτώση μας, νά μᾶς θεραπεύσει ἀπό τίς πληγές μας, νά μᾶς κάνει ὄρθιους. Νά δοῦμε τόν οὐρανό. Νά ἀνοίξουν τά μάτια μας. Νά δοῦμε τό φῶς. Νά βροῦμε τόν δρόμο μας, νά ἐπιστρέψωμεν εἰς τό σπίτι μας τό οὐράνιο. Νά ἔλθωμεν εἰς τήν Βασιλεία Του. Νά εἴμαστε πάντοτε μαζύ Του. Μέ τήν προθυμία, τήν ἐλευθερία μας, ἐλεύθεροι, χωρίς νά εἴμαστε ὑποχρεωμένοι, πιεζόμενοι.
Αὐτά εἶναι τά Χριστούγεννά μας, σήμερα καί πάντοτε.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί, φίλοι,
Σήμερα, ἐμεῖς οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι, ποῦ εἴμαστε; Ποῦ ζοῦμε; Πῶς ζοῦμε; Πῶς ὑποφέρομε; Ποιά εἶναι τά σημερινά σπήλαιά μας; Οἱ φάτνες μας; Ὁ τρόπος ζωῆς μας; Πῶς ὑπάρχομε; Ποῦ πηγαίνομε; Πῶς συμπορευόμαστε μέ τά ζῶα μας, τούς σκύλους, τίς γάτες, στά σπίτια καί στούς δρόμους; Πληγωμένοι, θλιμμένοι, ἀγανακτισμένοι, θυμωμένοι, ὠργισμένοι, ταραγμένοι, τραυματισμένοι, μέ σωματικά καί ψυχικά τραύματα. Μέ μόνιμες ταραχές, ἀγωνίες, στερήσεις, φόβους. Μίση, πάθη, αὐτοκτονίες, ἀπομονώσεις. Στά σημερινά σπήλαια, τίς φάτνες μας, τούς πολέμους, τά ἐγκλήματα, τίς ἐκμεταλλεύσεις, τίς ὑπερκαταναλώσεις, τίς ἀτομικές ἀπολαύσεις, τήν "εὔκολη" ζωή, ὅ,τι μᾶς ἀρέσει καί ὅ,τι θέλομεν "ὡς ἄτομα", ἀλλά καί μέ στερήσεις, φτώχιες πρωτόγνωρες, ἀσθένειες, καρκίνους, τροχαῖα, καρδιοπάθειες.
Εἰς αὐτή τήν πραγματικότητα ἔρχεται καί πάλιν ὁ Χριστός μας. Μᾶς προσφέρει τόν Ἐαυτόν Του, τό Πρόσωπο, τό Φῶς, τήν ἀλήθεια, τήν ζωή, τήν ὁδό, τόν δρόμο, τήν ἀγάπη, τήν στοργή Του, τήν αἰώνια σωτηρία Του. Τούς οὐρανούς, τόν Παράδεισο, τήν αἰωνιότητα. Αὐτά τά αἰώνια, ἀθάνατα, πολύτιμα δῶρα Του, αὐτά εἶναι τά ἀληθινά Χριστούγεννα στίς ἡμέρες μας, στήν Ἐποχή μας, τήν ἀπίστευτα ἀπάνθρωπη, ἐγωϊστική, ἐγωκεντρική, ἀρρωστημένη μέ πολλούς τρόπους.
Ζοῦμε σήμερα τόσες κρίσεις, ὄχι μόνον οἰκονομικές, ἀλλά καί ἀδιέξοδα πολλά καί δύσκολα. Πῶς καί ποῦ νά πορευθοῦμε σήμερα;
Τίς ἀληθινές ἀπαντήσεις μᾶς δίδουν τά Χριστούγεννα. Τόν δρόμο τόν αἴσιο καί τούς ὁρίζοντες, μᾶς δίδει ὁ Χριστός, ὁ Νεογέννητος, ἀπό τήν Βηθλεέμ, τό Σπήλαιο, τήν Φάτνη, μαζύ μέ τούς Ποιμένες.
Αὐτός εἶναι ὁ δρόμος μας, τόν ὁποῖον βρίσκομεν εἰς τά Χριστούγεννα.
Ἀγαπητοί ἀδελφοί, φίλοι,
Τά σημερινά Χριστούγεννα, ἡ σημερινή Μεγάλη αὐτή Ἑορτή, εἶναι ἡ δική μας ἐλπίδα, ἡ χαρά, ἡ δύναμη, ἡ διέξοδος, ὁ δρόμος μας.
Μέ αὐτά τά Χριστούγεννα, στήν μεγάλη σημερινή Γιορτή, μπορεῖ καί πρέπει νά ἀνοίξει ὁ δρόμος τῆς ζωῆς μας. Ὁ δρόμος, ὄχι ὁ προσωρινός "ὑπό ὅρους". Ὁ δρόμος ὁ αἰώνιος, ὁ ἀτελείωτος, ὁ ἀληθινός. Τό μέλλον καί ἡ αἰσιοδοξία μας εἶναι τά Χριστούγεννα.
Εἶναι ἀνάγκη ὅμως, νά κάνωμε σωστή συγκατάβαση σέ ὅλα καί ὅλους. Νά ἀκολουθήσωμε τόν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος εἶναι "ἡ ὁδός", ὄχι τόν δικό μας δρόμο, τόν ἐγωϊστικόν, ὄχι τόν δρόμο τῶν αἱρέσεων, τῶν ἀνθρώπινων "θρησκευτικῶν" κατασκευασμάτων. Τόν δρόμον τοῦ νεογέννητου Χριστοῦ, τόν αὐθεντικόν, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει τέλος, τόν δρόμο τῆς ἁπλότητας, τῆς ἀληθινῆς ταπεινώσεως, "τῆς ἀλήθειας".
Νά δεχθοῦμε τόν Χριστό στήν δική μας Βηθλεέμ, τό σπήλαιό μας, τήν φάτνη. Ἔτσι θά φύγωμεν ἀπό ὅλα τά δεινά, τά βάσανα τῆς πολύ δύσκολης Ἐποχῆς μας καί θά βροῦμε τόν δρόμο τῆς ζωῆς καί τῆς ἀλήθειας.
Χρόνια πολλά, εὐλογημένα ἀπό τόν νεογέννητο Χριστό μας!
Μέ πατρικές εὐχές καί πολλήν ἐν Κυρίῳ ἀγάπην
† ὁ Κρήτης Εἰρηναῖος