ταν προσκομίζω, ἔλεγε ὁ Γέροντας, βλέπω τὶς ψυχές που περνοῦν ἀπὸ μπροστά μου καὶ μὲ παρακαλοῦν να τὶς μνημονεύσω, καὶ να θέλω να τὶς ξεχάσω δεν μπορῶ. Ἔλεγε ὁ Γέροντας πολὺ να προσέχουμε στην προσευχὴ μας τὶ ζητάμε ἀπὸ τὸν Θεό, γιατὶ παραδείγματος χάρη δεν ξερουμε, ὅταν τοῦ ζητήσουμε δοκιμασία καὶ μας τῇ δώσει, ἂν θὰ τὴν ἀντέξουμε.
Ἔλεγε ἐπίσης ὁ Γέροντας:
- Ὅταν ὁ Ἱερέας βγάζει μερίδες καὶ μνημονεύει τὰ ὀνόματα τῶν πιστῶν στην Ἱερὰ Προθεση κατεβαίνει Ἄγγελος Κυρίου καὶ παίρνει τὴν μνημονεύσῃ αὐτὴ καὶ τὴν πηγαίνει καὶ τὴν ἐναποθέτει στο Θρόνο τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ ὡς προσευχὴ γι’ αὐτούς που μνημονεύθηκαν. Σκεφθεῖτε λοιπὸν τὶ ἀξία ἔχει να σᾶς μνημονεύσουν στην Ἁγία Προθεση. Κάποια φορὰ εἴχα ξεχάσει να μνημονεύσω στους κεκοιμημένους τῇ μητέρα μου, ποὺ ἤταν Ἁγία γυναῖκα. Ὅταν τελείωσα τὴν Θεία Λειτουργία καὶ πήγα στο κελλάκι μου, ἐκεῖ που καθόμουν, ἦλθε ἡ ψυχή, τὸ πνεῦμα τῆς μητέρα μου, καί μου εἶπε μὲ παραπονο: «Πάτερ Ἰάκωβε δὲ μὲ μνημόνευσες σήμερα». «Πῶς μητέρα δεν σᾶς μνημόνευσα. Κάθε μέρα σᾶς μνημονεύω καὶ μάλιστα τὴν καλύτερη μερίδα σᾶς βγάζω», τῆς εἶπα.
«Ὄχι παιδί μου, σήμερα μὲ ξεχασες καὶ ἡ ψυχή μου δεν ἀναπαύεται τόσο ὄσο τις ἄλλες μέρες που μὲ μνημονεύεις», μοῦ ἀπάντησε. Σκεφθεῖτε τὶ μεγάλος κέρδος καὶ ὠφελεῖα δέχεται ἡ ψυχὴ ὅταν τῇ μνημονεύει ὁ ἱερέας. - Εἴδα καὶ τὴν ψυχὴ τοῦ πατέρα μου, - ἔλεγε ὁ Γέροντας -, να κάθεται ἔξω ἀπὸ ἕνα ἁπλὸ σπιτάκι σὰν κελλάκι καὶ τοῦ λεώ: «Πατέρα μου, ἐσύ που ἤσουν καὶ χτίστης, δεν ἔχτιζες ἕνα μεγαλύτερο σπίτι να μένεις ἄνετα, ἀλλὰ κάθεσαι σὲ ἕνα τέτοιο σπιτάκι»; Τότε, τί μου λέει; «Παιδί μου, ἐσὺ μὲ τις προσευχές σου καὶ τὶς ἐλεημοσύνες σού μου ἔκτισες τὸ σπιτάκι αὐτὸ καὶ τὸ ἔχω καὶ μένω».
