αρτύρησε στά χρόνια τοῦ βασιλιά Λικινίου. Καταγόταν ἀπό τή Σεβάστεια καί τόν διέκρινε θερμός ζῆλος, μέ τόν ὁποῖο ὑπηρετοῦσε τό Εὐαγγέλιο. Χρησιμοποιοῦσε τά πλούτη του γιά τούς φτωχούς καί γιά τούς φυλακισμένους χριστιανούς. Εἶχε φέρει πολλούς στήν χριστιανική πίστη καί ἀρκετούς εἶχε ἐνθαρρύνει νά ὑποστοῦν καρτερικά καί νικηφόρα τό μαρτύριο.
Ὅλα αὐτά ἔκαναν τόν αἱμοβόρο ἡγεμόνα Λυσία νά καλέσει τόν Σεβηριανό στήν Καισαρεία. Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἀπέτυχε στήν προσπάθειά του νά κάμψει τό φρόνημα τοῦ Ἁγίου, διέταξε νά τόν μαστιγώσουν μέ νεῦρα βοδιοῦ. Κατόπιν, ξέσχισαν τίς σάρκες του μέ σιδερένια νύχια, ἔτσι ὥστε τό αἷμα νά τρέχει σάν χείμαρρος. Οἱ πόνοι ἦταν ἀφόρητοι καί οἱ πληγές μεγάλες καί βαριές. Ἡ ὑπομονή, ὅμως, τοῦ Σεβηριανοῦ ἦταν ἰσχυρότερη καί ἀναφώνησε πρός τόν Κύριο θερμή προσευχή, τήν ὁποία πρέπει νά χρησιμοποιεῖ κάθε ἀγωνιζόμενος χριστιανός, σέ καιρό δοκιμασιῶν:
«Κύριε Ἰησοῦ, ὁ ποιῶν θαυμάσια, ὁ ἐπί τοῦ σταυροῦ κρεμασθεῖς καί τόν ὑπερήφανον τοιουτοτρόπως καταβαλῶν, ὁ μέχρι καί σήμερον δι’ ὑπερθαυμάτων ἔργων μεγαλυνόμενος, ἐλθέ ίνα σώσῃς με, καί τόν μέν βραχίονα τοῦ πονηροῦ ἁμαρτωλοῦ σύντριψον, τᾶς δέ ἰδικάς μου δυνάμεις σύσφιγξον, ἀγαθέ, καί δός μοι όπως διανύσω τόν ἀγῶνα τοῦτον τοῦ μαρτυρίου».
Καί ἡ βοήθεια ᾖλθε. Ἡ ψυχή του ἔμεινε σταθερή καί νικήτρια, τό δέ σῶμα του ἔμεινε κρεμασμένο στό τεῖχος τῆς Καισαρείας.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφίᾳ τῶν λόγων σου, παρεμβολήν ἱεράν, ἐνθέως ἐπήλειψας, πανευκλεῶν Ἀθλητῶν, πρός ἄθλησιν ἔνθεον· ὅθεν τάς φθειρομένας, παριδών ὑπολήψεις, ἄφθαρτον ἐκομίσω, δι’ ἀθλήσεως δόξαν· διό Σεβηριανέ σε, ὕμνοις γεραίρομεν.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τούς ἀσφαλεῖς.
Ὡς εὐκλεής, τῆς εὐσεβείας τρόφιμος, μαρτυρικῶς, ἐφαίδρυνας τόν βίον σου, Σεβηριανέ θεόσοφε, Ἀθλοφόρων ἀκροθίνιον· ἐνθέοις γάρ ἐκλάμπων κατορθώμασι, τοῖς στίγμασι τοῦ Λόγου κεκαλλώπισαι, πρεσβεύων σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον.
Βουλάς ἐπιγείους ἀπαρνηθείς, βουλῆς οὐρανίου, ἐχρημάτισας πληρωτής· ὅθεν ἡμᾶς ῥύου, κακίστων βουλευμάτων, Σεβηριανέ θεῖε, μαρτύρων σύσκηνε.