ρόκειται γιά τόν Ναό τοῦ Παναγίου Τάφου, πού ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος ἀνήγειρε στόν τόπο τοῦ Γολγοθᾶ καί τόν οποίο ἐγκαινίασε κατά τό ἔτος 330.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’.
Ὡς τοῦ ἄνω στερεώματος τήν εὐπρέπειαν, καί τήν κάτω συναπέδειξας ὡραιότητα, τοῦ ἁγίου σκηνώματος τῆς δόξης σου, Κύριε. Στερέωσον αὐτό εἰς αἰῶνα αἰῶνος, καί πρόσδεξαι ἡμῶν, τάς ἐν αὐτῷ ἀπαύστως, προσαγομένας σοι δεήσεις, διά τῆς Θεοτόκου, ἡ πάντων ζωή καί ἀνάστασις.
Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Οὐρανός πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία, ἀνεδείχθη ἅπαντας, φωταγωγοῦσα τούς πιστούς· ἐν ᾧ ἑστῶτες κραυγάζομεν· Τοῦτον τόν οἶκον, στερέωσον Κύριε.
Μεγαλυνάριον.
Αἵματί σου Λόγε ζωοποιῷ, ἁγιαζομένη, Ἐκκλησία σου ἡ σεπτή, οἶκόν σοι καινίζει, τῇ σῇ ἐπισκιάσει, εἰς δόξαν τῆς σῆς θείας, μεγαλειότητος.