+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ᾿ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ
* * *

Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς καί τέκνα ἐν Κυρίῳ εὐλογημένα,

Εὐδοκίᾳ καί χάριτι τοῦ πανοικτίρμονος καί πανδώρου Θεοῦ, διάγοντες ἤδη τήν εὐλογημένην περίοδον τοῦ Κατανυκτικοῦ Τριῳδίου, εἰσερχόμεθα αὔριον εἰς τήν Ἁγίαν καί Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, εἰς τό στάδιον τῆς παθοκτόνου νηστείας καί τῆς «πανσέπτου ἐγκρατείας», κατά τό ὁποῖον ἀποκαλύπτεται τό βάθος τοῦ πλούτου τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Παραδόσεως καί ἡ ἀνύστακτος μέριμνα τῆς Ἐκκλησίας διά τήν πνευματικήν προκοπήν τῶν τέκνων της. Ὡς ὑπενθυμίζει ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῆς Κρήτης (Ἰούνιος, 2016), «ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπαρεγκλίτως στοιχοῦσα εἰς τε τά ἀποστολικά θεσπίσματα καί τούς συνοδικούς κανόνας καί εἰς τήν καθ᾿ ὅλου πατερικήν παράδοσιν, διεκήρυξε πάντοτε τήν ὑψίστην ἀξίαν τῆς νηστείας διά τόν πνευματικόν βίον τοῦ ἀνθρώπου καί τήν σωτηρίαν αὐτοῦ» (Ἡ σπουδαιότης τῆς νηστείας καί ἡ τήρησις αὐτῆς σήμερον, § 1).

Τά πάντα εἰς τήν ζωήν τῆς Ἐκκλησίας ἔχουν ἄσειστον θεολογικόν θεμέλιον καί σωτηριολογικήν ἀναφοράν. Οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί ἀσκοῦν τό «κοινόν ἄθλημα» τῆς ἀσκήσεως καί τῆς νηστείας «ἐν παντί εὐχαριστοῦντες» (Θεσσ. Α’ ε’, 18). Ἡ Ἐκκλησία καλεῖ τά τέκνα της νά διατρέξουν τόν δόλιχον τῶν ἀσκητικῶν γυμνασμάτων ὡς πορείαν πρός τό Ἅγιον Πάσχα. Ἀποτελεῖ κεντρικήν ἐμπειρίαν τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς, ὅτι ὁ γνήσιος ἀσκητισμός δέν εἶναι ποτέ σκυθρωπός, ἀφοῦ διαποτίζεται ἀπό τήν προσδοκίαν τῆς ἀναστασίμου εὐφροσύνης. Ἡ ὑμνολογία μας ἀναφέρεται εἰς τό «ἔαρ τῆς νηστείας».

+ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ

ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΧΑΡΙΝ, ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΝ

ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝ ΒΗΘΛΕΕΜ ΓΕΝΝΗΘΕΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

* * *

Τιμιώτατοι ἀδελφοί Ἀρχιερεῖς, Προσφιλέστατα τέκνᾳ ἐν Κυρίῳ,

ορτάζει σήμερον ἡ Ἁγία Ἐκκλησία τήν κατά σάρκα Γέννησιν τοῦ προαιωνίου Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τό «ξένον καί παράδοξον» μυστήριον, τό «ἀποκεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων καί τῶν γενεῶν» (Κολ. α’, 26). Ἐν Χριστῷ ἀποκαλύπτεται ὁριστικῶς ἡ ἀλήθεια περί τοῦ Θεοῦ καί περί τοῦ ἀνθρώπου, ὡς θεολογικώτατα ἐξηγεῖ ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας: «Ἄνθρωποι μέν κατά φύσιν ἡμεῖς, αὐτός δέ εἰς τό παρά φύσιν διά φιλανθρωπίαν καταδραμών, γέγονεν ἄνθρωπος. Δοῦλοι Θεοῦ κατά φύσιν ἡμεῖς ὡς ποιήματα· δοῦλος ἐχρημάτισε καί αὐτός εἰς τό παρά φύσιν ἐνεχθείς, ὅτε γέγονεν ἄνθρωπος. Ἀλλά καί τό ἐναντίον, Θεός κατ᾿ οὐσίαν αὐτός· θεοί καί ἡμεῖς εἰς τό παρά φύσιν ἀναβαίνοντες διά τήν χάριν· ἄνθρωποι γάρ· Υἱός κατά φύσιν αὐτός· υἱοί καί ἡμεῖς κατά θέσιν, ὡς εἰς ἀδελφότητα τήν πρός αὐτόν κεκλημένοι».

«Γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰωάν. η’, 32). Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός εἶναι «ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή» (Ἰωάν ιδ’ 6), εἶναι ὁ ἐλευθερωτής τοῦ ἀνθρώπου «ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἀλλοτρίου». Δέν ὑπάρχει ζωή καί ἐλευθερία χωρίς τήν Ἀλήθειαν ἤ ἐκτός τῆς Ἀληθείας. Τό νά δίδωμεν εἰς τήν ζωήν μας ὅ,τι νόημα ἐπιθυμοῦμεν δέν εἶναι ἐλευθερία, ἀλλά ἡ σύγχρονος ἐκδοχή τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ὁ αὐτοεγκλεισμός τοῦ ἀνθρώπου εἰς μίαν αὐτάρκη καί αὐτάρεσκον αὐτονομίαν, χωρίς αἰσθητήριον διά τήν ἀλήθειαν ὡς σχέσιν μέ τόν Θεόν καί μέ τόν συνάνθρωπον. Τά Χριστούγεννα εἶναι καιρός αὐτογνωσίας, κατανοήσεως τῆς διαφορᾶς μεταξύ «Θεανθρώ-που» καί «ἀνθρωποθεοῦ», συνειδητοποιήσεως τῆς σωτηριώδους χριστιανικῆς διδασκαλίας: «Οὐκ ἄνθρωπον ἀποθεωθέντα λέγομεν, ἀλλά Θεόν ἐνανθρωπήσαντα».

Με ιδιαίτερη επιτυχία ξεκίνησαν το Σάββατο 04/02/2023 τα προγράμματα επιμόρφωσης κληρικών και ιεροψαλτών στην Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης που υλοποιούνται από το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως (Ι.Π.Ε.) της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών σε συνεργασία με την Ορθόδοξο Ακαδημία Κρήτης (Ο.Α.Κ.).

Με τις ευχές και τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπίσκοπου Κρήτης κ. Ευγενίου Β’ τελέστηκε o αγιασμός στην αίθουσα του Επιμορφωτικού Μορφωτικού Ιδρύματος της Ι. Αρχιεπισκοπής Κρήτης από τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Κνωσού κ. Μεθόδιο, παρόντος του Πρωτοσυγκέλλου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης Πανοσ. Αρχιμ. Βαρθολομαίου Βογιατζόγλου, του Διευθυντή του Ι.Π.Ε. Πανοσ. Αρχιμ. Θεολόγου Αλεξανδράκη και των κληρικών και ιεροψαλτών που πρόκειται να παρακολουθήσουν τα επιμορφωτικά προγράμματα.

Κατά την εναρκτήρια συνάντηση ο Θεοφιλέστατος αφού τέλεσε τον αγιασμό της έναρξης, λαβών τον λόγο, μετέφερε τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπίσκοπου Κρήτης κ. Ευγενίου Β’, εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. κ. Ιερώνυμο Β’, Πρόεδρο του Δ.Σ. του Ι.Π.Ε. για το αμέριστο ενδιαφέρον του και την δυνατότητα συνεργασίας, μίλησε για την αναγκαιότητα της ομογενοποίησης της γνώσης και τις δυνατότητες που προσφέρονται μέσω των σύγχρονων μορφών εκπαίδευσης, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στην ανάγκη επικοινωνίας και διαλόγου μεταξύ των λειτουργούντων και προσφερόντων εαυτούς εν τη Εκκλησία.

Πρός

Τόν Ἱερό Κλῆρο, τίς Μοναχικές Ἀδελφότητες καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κρήτης

Ἀγαπητά μου παιδιά,

«Ἐπεφάνη ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἡ σωτήριος πᾶσιν ἀνθρώποις» (Τίτ. 2, 11). «Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α΄Τιμ. 3,16). Αὐτή εἶναι ἡ οὐσία καί τό νόημα τῆς μεγάλης αὐτῆς ἡμέρας τῶν Χριστουγέννων, κατά τήν ὁποία ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν κατά σάρκα γέννηση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἐπί Καίσαρος Αὐγούστου.

Αὐτή ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ ἐν σαρκί, αὐτή ἡ γέννηση τοῦ Θεοῦ ὡς ἀνθρώπου, εἶναι τό μεγαλύτερο γεγονός ὅλων τῶν ἐποχῶν καί ὅλων τῶν αἰώνων, ἀφοῦ ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο Θεό, πού θά μετέχει στή ζωή καί στήν δόξα Του. «Αὐτός ἐνηνθρώπησεν ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», κατά τόν Μέγα Ἀθανάσιο. 

«Ὡς παιδίον νέον», ὡς «βρέφος κείμενον ἐν φάτνῃ» (Λουκ. β, 12) γνωρίσθηκε ἀπό τούς ἀγραυλοῦντες ποιμένες ὁ Χριστός, πού ἦλθε στή γῆ γιά νά χαρίσει τόν οὐρανό σέ ἐκείνους πού εἶναι προσκολημμένοι στή γῆ, πού εἰσῆλθε στό χρόνο γιά νά μᾶς χαρίσει τήν αἰωνιότητα καί γεύθηκε ἔπειτα τόν θάνατο γιά νά μᾶς χαρίσει τήν ἀθανασία.

Στήν ἐκκλησιαστική μας ζωή κάθε ἑορτή ἔχει τήν ἰδιαίτερη σημασία της, γιατί ἐκφράζει τήν ἰδιαιτερότητα τοῦ ἤθους καί τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, τῆς λατρείας καί τῆς εὐσέβειάς της. Εἶναι ὁ τρόπος πού ζεῖ και κινεῖται, ὁ τρόπος πού βιώνει καί δοξολογεῖ τά ἱστορικά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ ἡ Ἐκκλησία μας.

Ἑορτάζοντας ἐντός της τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ σήμερα, ὁ πιστός μετέχει σ’ αὐτήν ὡς αὐτόπτης μάρτυρας καί γίνεται ὁ ἴδιος τόπος νέας χριστογέννησης καί ἡ ὕπαρξή του ὁλόκληρη μετατρέπεται σέ βηθλεεμικό σπήλαιο γιά νά χωρέσει ἐντός του ὁ Ἄπειρος Θεός καί νά χαρίσει στήν ἐλαχιστότητά του οὐράνιες διαστάσεις, ἀφοῦ τόν κάνει νά ὑπερβεῖ τήν μικρότητά του.