Κυριακή μετά των φώτων

«Ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα»

κτακόσια χρόνια πριν γεννηθεί ο Κύριος ο πέμπτος Ευαγγελιστής, ο Προφήτης Ησαΐας, αγαπητοί μου αδελφοί, προφήτευσε με καταπληκτική ακρίβεια την ζωή του Χριστού μας. Είδε πώς ο Κύριος θα άρχιζε το κήρυγμά του από τα όρια Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Και είπε: «Γῇ Ζαβουλών και γῆ Νεφθαλείμ, ὁδόν θαλάσσης πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τών Ἐθνῶν, ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα». Ποιό είναι αυτό «το φώς το μέγα»; Είναι ο Χριστός. Μας το είπε και εκείνος : «Εγώ είμαι το φώς του Κόσμου όποιος με ακολουθεί δεν θα περπατήση μέσα στό σκοτόδι».

Φώς είναι και ο Πατήρ, φώς και το Άγιο Πνεύμα. Φώς όλη η Αγία Τριάδα, καθώς λέει ο υπέροχος ύμνος: «Φῶς ὁ Πατήρ, Φῶς ὁ Λόγος, Φῶς καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, ὅπερ ἐν γλώσσαις πυρίναις τοῖς ἀποστόλοις ἐπέμφθη, καί δι’ αὐτοῦ πᾶς ὁ κόσμος φωταγωγεῖται, Τριάδα σέβειν Ἁγίαν». Το Φώς της Θεότητός Του ο Χριστός άφησε να εκδηλωθεί πάνω στο όρος Θαβώρ με την Θεϊκή μεταμόρφωσή Του. Αυτό το γλυκό, το άκτιστο, το Θαβώριο φώς του Θεού αξιώθηκαν να το βλέπουν, αγαπητοί μου Χριστιανοί, πολλοί άγιοι της Εκκλησίας μας.

Ένας τέτοιος άγιος, ο Συμεών ο Νέος Θεολόγος, που ζούσε την ολόφωτη παρουσία του Θεού ζωντανό μέσα του, γράφει: «Αυτό το φώς ευθύς όπου φανή αφανίζει κάθε λογισμό εμπαθή και αποδιώχνει κάθε πάθος τής ψυχής». Τότε καθαρίζονται τα μάτια της ψυχής, δηλαδή ο νους και ή διάνοια και βλέπουν εκείνο, που είναι γραμμένο στους μακαρισμούς «μακάριοι οἱ καθαροί τῇ καρδία ὅτι αὐτοὶ τόν Θεόν ὄψονται» δηλαδή τον Θεό.

Τότε η ψυχή βλέπει, σαν τον καθρέπτη ακόμα και τα παραμικρά της σφάλματα και έρχεται στην μεγαλωτάτη ταπείνωση και στοχαζομένη το μεγαλείο της δόξης εκείνης που γεμίζει από κάθε χαρά, και ευφροσύνη και θαυμάζει στο ανέλπιστο εκείνο θαύμα, που είδε, και αμέσως χύνει δάκρυα πολλά. Και έτσι πλέον, όλως δι’ όλου αλλοιώνεται ο άνθρωπος και γνωρίζει τον Θεό και γνωρίζεται αυτός πρώτον από τον Θεό. Ότι αυτή μόνη η Θεία Χάρις του Παναγίου Πνεύματος κά-νει τον άνθρωπο να περιφρονή όλα τα επίγεια και τα ουράνια τα παρόντα και τα μέλλοντα τα λυπηρά και χαρμόσυνα. Διότι τον κάνει και φίλο μαζί και υιόν του Θεού και θεό, όσον είναι δυνατόν στους ανθρώπους.

«Ὤ τῆς μεγαλωσύνης τῶν χαρισμάτων τοῦ Θεοῦ». Αυτή την αγιωτάτη εμπειρία του Ακτίστου Φωτός απέκτησε και ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, όπως μας αναφέρει ο βίος του καθώς και πολλοί άλλοι γνωστοί άγιοι και ασκηταί της πίστεώς μας. Αγαπητοί μου, μέσα στην καρδιά και στο νου του ανθρώπου απλώνεται από τα πάθη πολύ σκοτάδι. Αυτό το διαπίστωσαν περισσότερο οι άγιοί μας, που ερευνούσαν και φωταγωγούσαν το σκοτάδι με το φώς του Θεού. Ας ζητάμε και εμείς από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό να φωτίση την σκοτεινή καρδιά μας, όπως το ζητούσε ο «κήρυξ τῆς Χάριτος» άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, λέγοντας αδιάκοπα την προσευχή: «Φώτισόν μου τό σκότος, φώτισόν τό σκότος».

Ο Χριστός είναι φώς. Όλα έξω από τον Χριστό είναι σκοτάδι. Ο λόγος Του είναι Φώς. Τό Ευαγγέλιό Του είναι Φώς. Τα Μυστήριά Του είναι Φώς. Ή προσευχή στο πανάγιο όνομά Του είναι Φώς. Φώς θέλει να γίνουμε και εμείς. Μας το λέει ξεκάθαρα: «Ὑμεῖς ἐστέ τό φώς του κόσμου» «οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων... καί δοξάσωσι τον Πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Αμήν