Πρόκειται γιά τήν ἐκδίωξη τῶν Ἀγαρηνῶν μέ θαυματουργικό τρόπο ἀπό τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα, ὅταν αὐτοί ἀπειλοῦσαν μέ ὁλοκληρωτική καταστροφή τήν Κέρκυρα τό 1716.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ἐπέστης καί ἔσωσας, ἐπιδρομῆς χαλεπῆς, τήν νῆσόν σου Κέρκυραν, τήν προσπεσοῦσαν θερμῶς, τῇ θείᾳ πρεσβεῖᾳ σου. Ὅθεν θαυματοφόρε, Ἱεράρχα Σπυρίδων, αἶνον εὐχαριστίας, σοί προσᾴδοντες πίστει, δεόμεθα τοῦ ῥύεσθαι ἀεί, ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῷ τῆς Κερκύρας νῦν προμάχῳ ὑπανοίγωμεν
Ὡς τροπαιούχῳ νικητῇ τά αἰσθητήρια
Ἀνακράζοντες οἱ δοῦλοί σου, θεοφόρε,
Σοί τῷ ἔχοντι ἀεί τό εὐσυμπάθητον·
Ἐκ βαρβάρων, ὦ Σπυρίδων, περιφρούρησον
Τούς κραυγάζοντας, χαίροις Πάτερ ἀήττητε.
Μεγαλυνάριον.
Τῶν θαυμάτων πέλαγος γεγονώς, πάσης τρικυμίας, ἐν θαλάσσῃ τε καί ἐν γῇ, μέγιστε Σπυρίδων, διάσωζαι εὐχαῖς σου, τούς ἐπικαλουμένους, μέγα σόν ὄνομα.