Κυριακή των Αγίων Πάντων

«Πὰς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς»

γαπητοὶ  μου  ἀδελφοί, Η  Ὀρθοδοξος  Ἐκκλησίας  μας ἑορτάζει σήμερα πανήγυρη ἱερὰ καὶ μεγαλοπρεπῆ, ἐορτάζει  τὴν ἐορτὴ  τῶν ἁγίων Πάντων, οἱ ὁποῖοι ὁμολογησαν  τὴν καλὴ ὁμολογία, ἀγωνίστηκαν γενναία κατὰ τῆς κακίας τοῦ κόσμου  τούτου καὶ ἀγωνίστηκαν με  τὴν χάρη   του  Χριστοὺ  τὸν ἀγώνα  τὸν καλὸ  καὶ ἐπετυχαν   διὰ της  κατὰ  Χριστὸ ζωῆς τοὺς να  γίνου μέτοχοι της  αἰωνίου  βασιλείας. Οἱ ἅγιοι, που  ἀγωνιστηκαν  ὑπέρ  Χριστοὺ  στην ζωὴ  τους   τα  ὀνόματα τους  γραφτηκαν  στο  βιβλίο  της  ζωῆς, εἴναι  οὐρανοπολίτες και  μετοχοι  τῆς θριαμβευούσης  ἐκκλησίας καὶ ἔχουν τα  προνόμοια  της  αἰωνίας  μακαριότητα.

Χαίρει, λοιπόν,  σήμερα ὁ οὐρανὸς εὐφραίνεται ἡ γῆ καὶ ἡ στρατευομένη, ἐπὶ γης  τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, εὐφραινομενη  τιμᾷ με  ὕμνους  καὶ ὠδές  πνευματικὲς τὰ πανάξια  τέκνα τῆς, τους  ἁγίους τῆς καὶ προβάλλει  τούτους  προς  μιμήσῃ. Εἲναι ὄντως  ἀναρίθμητοι οἱ ἅγιοι, οἱ ὁποῖοι ὡς εὔοσμα ἄνθη, ὠς  ἀστέρες  πολυφωτοι τοῦ νοητοὺ  της  Ἐκκλησίας  στερεώματος ἔλαμψαν καὶ διαλάμπουν στο διηνεκὲς ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Χριστοῦ. Εἲναι ἀναρίθμητοι οἱ ἅγιοι οἱ ὁποίοι  πληρῶσαν τὴν οἰκουμένη ἐν λόγοι καὶ ἔργοις. ἐν διδαχαῖς, ἐν θαύμασι καὶ δίκαια σήμερα  τους  τιμὰ  ἠ  Ἐκκλησία καὶ γεραίρει  με  ᾄσματα, με  ψαλμοὺς καὶ ὕμνους  τὴν μνήμη  τούς.

«Δεῦτε πιστοί, σήμερον χορείαν  ἐπικροτήσαντες, εὐσεβώς πανηγυρίσωμεν, καὶ τῶν ἁγίων Πάντων τὴν ἐνδοξον  καὶ σεβάσμιον μνήμην ἐνδοξως  τιμήσωμεν, λέγοντες, Χαίρετε Ἀπόστολοι ἔνδοξοι, Προφῆται καὶ Μάρτυρες, καὶ Ἱεράρχαι,. Χαίρετε ὁσίων ὁ δῆμος καὶ τῶν δικαίων, Χαίρετε  τιμίων γυναικὼν ὁ χορὸς» Ἡ τιμὴ τοὺς ὑπὸ της  στρατευομένης τοῦ Χριστοὺ  Ἐκκλησίας εἲναι δόξα τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποίος  γνωρίζει καὶ θέλει  να  ἀμείβει  τους  ἐναρετους  καὶ ἁγίους. Ἡ τιμὴ τῶν ἁγίων εἴναι  δόξα  τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος ἁγίασε αὐτοὺς μὲ τὴν χαρῇ τοῦ Παναγίου  Πνεύματος ἀφοῦ καὶ αὐτοὶ ὁμολογῆσαν τὸν Μονογενὴ  Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ.

Προφήτης Ἐλισσαῖος (14 Ιουνίου)

Προφήτης Ἐλισσαῖος καταγόταν ἐξ Ἀβελμαούλ τῆς γῆς Μανασσῆ, ἦταν υἱός τοῦ πλούσιου ἀγρότου Σαφάτ, ἀπό τήν κοιλάδα Ἀβελμαουλά, ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ γεωργοῦ καί ἤκμασε κατά τό πρῶτο ἥμισυ τοῦ 9ου αἰῶνος π.Χ.
Ὁ Προφήτης Ἠλίας († 20 Ἰουλίου) εὑρῆκε τόν Ἐλλισαῖο μέ τό ἄροτρο στόν ἀγρό του καί ἐκάλεσε αὐτόν νά τόν ἀκολουθήσει, ἀφοῦ ἔρριψε ἐπάνω του τή μηλωτή του. Ἡ πράξη αὐτή συμβόλιζε τήν κλήση τοῦ Ἐλισσαίου στό προφητικό ἀξίωμα καί τήν ἐξ αὐτοῦ ἄντληση ἰσχύος καί θείας αὐθεντίας. «... Καί Ἐλισσαιέ τόν υἱόν Σαφάτ χρίσεις εἰς προφήτην ἀντί σοῦ... καί ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν καί εὑρίσκει τόν Ἐλισσαιέ τόν υἱόν Σαφάτ καί οὗτος ἠροτρία ἐν βουσί – δώδεκα ζεύγη καί αὐτός ἐν τοῖς δώδεκα – καί ἀπῆλθεν ἐπ’ αὐτόν καί ἐπέρριψε τήν μηλωτήν αὐτοῦ ἐπ’ αὐτόν». Ἀμέσως ὁ Ἐλλισαῖος, ἀφοῦ ἔσφαξε καί διεμοίρασε ζεῦγος βοῶν, ἀκολούθησε τόν Ἠλία. Ἀφοῦ ἐπισκέφθηκαν τά Γάλγαλα, τή Βαιθήλ καί τήν Ἱεριχώ, διέβησαν τόν Ἰορδάνη ποταμό, ὅπου ὁ Ἠλίας, ἐπιβάς πυρίνου ἅρματος, ἐξαφανίσθηκε, ἀφοῦ ἐγκατέλειψε στά χέρια τοῦ Ἐλισσαίου τή μηλωτή του, διά τῆς ὁποίας αὐτός ἐπιτέλεσε πολλά θαύματα. Διά τῆς μηλωτής τοῦ Προφήτου Ἠλία διεχώρησε ἀργότερα τά νερά τοῦ Ἰορδάνου ποταμοῦ καί ἐπέρασε αὐτόν, γι’ αὐτό καί οἱ «υἱοί τῶν Προφητῶν» διέγνωσαν σέ αὐτόν τό πνεῦμα τοῦ διδασκάλου τους Ἠλία καί τόν προσκύνησαν ἕως ἐδάφους.
Ἡ προφητική δράση τοῦ Ἐλισσαίου καλύπτει τά χρονικά διαστήματα τῶν βασιλειῶν τῶν βασιλέων τοῦ Ἰσραήλ Ἰωράμ, Ἰηοῦ, Ἰωαχάζ καί Ἰωάς (851 – 825 π.Χ.), τῶν ὁποίων ὑπῆρξε εὐεργετικός καί συνετός σύμβουλος. Ὑπῆρξε ἡ ψυχή τῆς προφητικῆς ἀντιστάσεως ἐναντίον τῆς δυναστείας τοῦ Ἀμβρί δίδοντας ὁ ἴδιος θαρραλέα τό σύνθημα τῆς ἐξεγέρσεως καί ἀνέδειξε ἀντί τοῦ Ἰωράμ τόν Ἰού βασιλέα τοῦ Ἰσραήλ, μέ σκοπό νά ἐπιφέρει στή χώρα θρησκευτική μεταρρύθμιση.

Ἅγιος Μεθόδιος ὁ Ὁμολογητής Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (14 Ιουνίου)

Ἅγιος Μεθόδιος, ὁ ὁποῖος ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορος Θεοφίλου (829 – 842 μ.Χ.), καταγόταν ἀπό τίς Συρακοῦσες τῆς Σικελίας καί ἀπό εὐγενή οἰκογένεια. Ἀφοῦ ἐπεράτωσε στή γενέτειρά του τίς σπουδές του, μετέβη στήν Κωνσταντινούπολη πρός ἐξεύρεση ἀνάλογης πρός τή μόρφωση καί τίς ἱκανότητές του ἐργασίας. Ἐκεῖ ὅμως, μέ προτροπή κάποιου μοναχοῦ, ἀποσύρθηκε στή μονή Χηνολάκκου καί ἐκάρη μοναχός. Διακρινόμενος γιά τήν ἀσκητικότητα, τή βαθιά μόρφωση, τήν εἰλικρινή εὐσέβεια καί τό καθαρό ἡρωικό φρόνημά του, ἔγινε θαυμαστής καί φίλος τοῦ Ὁσίου Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου († 11 Νεομεβρίου) καί περιῆλθε μαζί του διάφορους τόπους, βοηθώντας αὐτόν στούς ὑπέρ τῆς προσκυνήσεως τῶν ἁγίων εἰκόνων ἀγῶνές του.
Κατ’ ἀρχάς ὁ αὐτοκράτορας Θεόφιλος προσπάθησε νά προσεταιρισθεῖ τόν Ἅγιο Μεθόδιο, ἐπιδαψιλεύοντας πολλές περιποιήσεις καί ἐπιδεικνύοντας ἰδιαίτερη πρός αὐτόν ἐκτίμηση. Αὐτός ὅμως, τιμώντας τόν αὐτοκράτορα, δέν ἔπαψε νά παραμένει πιστός στήν Ὀρθόδοξη πίστη του, νά κατακρίνει μέ θάρρος καί παρρησία τά κατά τῶν ἁγίων εἰκόνων αὐτοκρατορικά διατάγματα καί νά κατηχεῖ πολλούς τοῦ αὐτοκρατορικοῦ περιβάλλοντος στά θεῖα διδάγματα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἕνεκα ὅμως τοῦ ὑπερβολικοῦ ζήλου του ὑπέρ τῶν ἁγίων εἰκόνων, συνελήφθη, ἐμαστιγώθηκε μέ φρικώδη τρόπο καί δέσμιος ἐρρίφθηκε, μέ δύο ληστές, ἐντός λάκκου στή νῆσο τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου στήν περιοχή τοῦ Ἀκρίτα, ὅπου παρέμεινε ἐπί ἑπτά ὁλόκληρα χρόνια, ὄχι δέ στό ναό τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου στή νῆσο Ἀντιγόνη, ὅπως θέλει διασωθεῖσα παράδοση.

Ἅγιος Κύριλλος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Γορτύνης (14 Ιουνίου)

Ἅγιος Κύριλλος, Ἐπίσκοπος Γορτύνης, ἐμαρτύρησε στήν Κρήτη κατά τό διωγμό τοῦ Μαξιμιανοῦ (285 – 305 μ.Χ) καί ἐπί ἡγεμόνος τῆς νήσου Ἀγριανοῦ. Ὁ διωγμός ἄρχισε τό 303 μ.Χ. Ὁ Διοκλητιανός (284 – 305 μ.Χ.), ἐνδίδοντας στίς πιέσεις τοῦ συνάρχοντος Μαξιμιανοῦ, ἐξέδωσε τό πρῶτο διάταγμα στή Νικομήδεια. Ἀκολούθησαν τά διωκτικά διατάγματα τοῦ Δεκίου καί προσετέθησαν καί ἄλλου, πού ἀφοροῦσαν στήν καταστροφή τῶν ἱερῶν βιβλίων καί ἰδιαίτερα στή δίωξη ἱερέων καί ἐπισκόπων.
Ὁ Ἅγιος ἐχειροτονήθηκε Ἐπίσκοπος σέ ἡλικία 68 ἐτῶν καί ἐποίμανε τήν Ἐκκλησία Γορτύνης ἐπί εἴκοσι πέντε χρόνια. Μέ πολλή παρρησία, σέ προχωρημένη ἡλικία, ἀντιμετώπισε τόν ἡγεμόνα καί ἀρνήθηκε νά θυσιάσει στά εἴδωλα καί νά μιαροφαγήσει. Οἱ ἰαμβικοί τρίμετροι, πού ὑπάρχουν στά Μηναῖα, εἶναι χαρακτηριστικοί:
«Εἰ καί γέρων ἦν ὁ Κύριλλος Γορτύνης, ἡβῶσαν εἶχε πρός τό ξῖφος τήν καρδίαν».

Ὅσιος Νήφων ὁ Καυσοκαλυβίτης (14 Ιουνίου)

Ὅσιος Νήφων ἐγεννήθηκε, τό 1315, στό χωριό Λούκοβο τῆς Χειμάρρας, γι’ αὐτό καί ὀνομάζεται καί Χειμαρριώτης. Ὁ πατέρας του ἦταν ἱερέας εὐλαβέστατος. Ἀπό μικρός μελετοῦσε τήν Ἁγία Γραφή καί τούς βίους τῶν Ἁγίων καί ἔγινε πολυμαθέστατος. Ἐπειδή διψοῦσε νά μάθει περισσότερο τά τῆς μοναχικῆς πολιτείας, κατέφυγε στή μονή Γηρομερίου, ὅπου ἔγινε ὑποτακτικός σέ ἕνα γέροντα Σιναΐτη ἀσκητή. Ἐκεῖ ἐδιδάχθηκε τούς κανόνες τοῦ ἡσυχασμοῦ καί τήν τέχνη τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Σέ νεαρή ἡλικία εἰσῆλθε στή μονή τοῦ Μεσοποτάμου τοῦ Δελβίνου, ὅπου ἐκάρη μοναχός καί ἐχειροτονήθηκε πρεσβύτερος σέ ἡλικία εἴκοσι ἐτῶν.