Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
ξι Αὐγούστου ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, καὶ ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν Θεία Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Προβαλλοντας αὐτὸ τὸ γεγονός, ἐπιθυμεῖ να ἀποκαλύψει στα ματίᾳ τῶν ἀνθρώπων τὴν πραγματικὴ δόξα τοῦ Χριστοῦ. Δόξα, ἡ ὁποία ἀποκαλύπτεται στα ἀνθρώπινα μέτρα καὶ γίνεται γνωστὴ μὲ τὴν ἀνθρωπίνη δυνατότητα. Ἄρα λοιπόν, ἡ θεία Μεταμόρφωση στο Θαβώριο ὅρος ἤταν μερική, γιατὶ ἀπευθυνόταν στους ἀνθρώπους.
Γι’ αὐτὸ ὁ ἱερὸς ὑμνῳδὸς στο ἀπολυτίκιο τῆς ἡμέρας τονίζει πως ἡ δόξα τοῦ Χριστοῦ στῇ Μεταμόρφωση ἔγινε στο μέτρο που θὰ μπορούσαν οἱ Μαθητὲς να κατανοήσουν. «Ἔδειξες», λέει ὁ ὑμνῳδός, «τῇ δόξᾳ Σου στους Μαθητές, καθὼς μπορούσαν να τὴν καταλάβουν». Ὄχι περισσότερο. Γιατὶ περισσότερο θὰ ἤταν περιττό, ἀφοῦ θὰ ἔμενε ἀπροσέγγιστο καὶ ἀκατανόητο. Στο Εὐαγγέλιό του ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, περιγράφοντας τὸ γεγονὸς τῆς Μεταμορφώσεως, σημειώνει πως, «μεταμορφώθηκε μπροστὰ στους Μαθητὲς καὶ ἔλαμψε τὸ προσωπὸ Τοῦ σὰν τὸν ἥλιο, τὰ δὲ ἐνδύματά Του ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ φῶς».
Γίνεται ἀντιληπτὸ ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πὼς ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς βρίσκεται μπροστὰ σὲ μία δυσκολία. Δυσκολία, ἡ ὁποία προκύπτει ἀπὸ τὸ γεγονὸς τῆς ἀδυναμίας περιγραφῆς τοῦ γεγονότος. Ἡ λάμψη τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸ λευκὸ χρῶμα τῶν ἐνδυμάτων Τοῦ εἶναι κάτι πολὺ περισσότερο καὶ πλουσιότερο ἀπὸ τῇ σχετικῇ διηγήσῃ. Εἲναι κάτι ἀνώτερο, κάτι παρὰ πάνω. Ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστὴς ὅμως χρησιμοποιεῖ αὐτές τις ἀνθρώπινες ἐκφράσεις, γιατὶ ἀκριβῶς ὁ ἥλιος εἲναι τὸ μόνο γνωστὸ ἄστρο μὲ τόσο πολὺ λαμπρὸ φωτισμό. Δεν ὑπάρχει ἄλλο δυνατότερο καὶ λαμπρότερο.
ΝΗΣΤΕΙΑ ΤΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ: ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ;
«Πρεσβεία θερμή, καί τεῖχος ἀπροσμάχητον· ἐλέους πηγή, τοῦ κόσμου καταφύγιον· ἐκτενῶς βοῶμεν σοί, Θεοτόκε Δέσποινα, προφθασον· καί ἐκ κινδύνων λύτρωσαι ἠμᾶς· ἡ μόνη ταχέως προστατεύουσα…»
Από 1 Αυγούστου μέχρι και 14 Αυγούστου, νηστεύουμε προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Η νηστεία είναι αυστηρή. Ψάρι τρώμε μόνο στην εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας (6 Αυγούστου). Άν η 15η Αυγούστου συμπέσει Τετάρτη ή Παρασκευή τότε γίνεται κατάλυση μόνον ιχθύος.
Πρώτη Αυγούστου κάθε έτους ξεκινά η νηστεία του Δεκαπενταυγούστου. Η περίοδος αυτή της νηστείας προηγείται της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και αρχικά ήταν διηρημένη σε δύο τμήματα: αυτό που προηγείτο της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και εκείνο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Η νηστεία αυτή όπως επικράτησε να την τηρούμε, έχει αυστηρό χαρακτήρα. Εφόσον λοιπόν μπορούμε, νηστεύομε από λάδι όλες τις ημέρες.Κατάλυση οίνου και ελαίου έχουμε μόνο τα Σάββατα και τις Κυριακές, ενώ κατά την εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, οποιαδήποτε ημέρα κι αν πέσει καταλύουμε ψάρι.
Κατάλυση ιχθύος και μόνον έχουμε και κατά την ημέρα της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, αν αυτή πέσει Τετάρτη ή Παρασκευή.
Η Νηστεία αυτή γίνεται προς τιμήν της Θεοτόκου, η Οποία και Εκείνη νήστευσε πριν από την Κοίμησή Της. Κατά την παράδοση, μόλις η Παναγία πληροφορήθηκε τον επικείμενο θάνατό της, προσευχήθηκε στο Όρος των Ελαιών, ετοιμάστηκε και ενημέρωσε και τους Αποστόλους. Κατά την ημέρα της Κοίμησης επειδή δεν ήταν όλοι οι Απόστολοι στα Ιεροσόλυμα, μια νεφέλη τους άρπαξε και τους έφερε κοντά της. Την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεσθημανής και μετά από τρεις μέρες ο τάφος ήταν άδειο, καθώς η Παναγία ανελήφθη στους ουρανούς.
Ἀνάμνηση Θαύματος Ἁγίου Σπυρίδωνα (11 Αυγούστου)
Πρόκειται γιά τήν ἐκδίωξη τῶν Ἀγαρηνῶν μέ θαυματουργικό τρόπο ἀπό τόν Ἅγιο Σπυρίδωνα, ὅταν αὐτοί ἀπειλοῦσαν μέ ὁλοκληρωτική καταστροφή τήν Κέρκυρα τό 1716.
Πηγή: http://www.synaxarion.gr/gr/index.aspx
Ἀπολυτίκιο. Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ἐπέστης καί ἔσωσας, ἐπιδρομῆς χαλεπῆς, τήν νῆσόν σου Κέρκυραν, τήν προσπεσοῦσαν θερμῶς, τῇ θείᾳ πρεσβεῖᾳ σου. Ὅθεν θαυματοφόρε, Ἱεράρχα Σπυρίδων, αἶνον εὐχαριστίας, σοί προσᾴδοντες πίστει, δεόμεθα τοῦ ῥύεσθαι ἀεί, ἡμᾶς ἐκ πάσης θλίψεως.
Κοντάκιον. Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Τῷ τῆς Κερκύρας νῦν προμάχῳ ὑπανοίγωμεν
Ὡς τροπαιούχῳ νικητῇ τά αἰσθητήρια
Ἀνακράζοντες οἱ δοῦλοί σου, θεοφόρε,
Σοί τῷ ἔχοντι ἀεί τό εὐσυμπάθητον·
Ἐκ βαρβάρων, ὦ Σπυρίδων, περιφρούρησον
Τούς κραυγάζοντας, χαίροις Πάτερ ἀήττητε.
Μεγαλυνάριον.
Τῶν θαυμάτων πέλαγος γεγονώς, πάσης τρικυμίας, ἐν θαλάσσῃ τε καί ἐν γῇ, μέγιστε Σπυρίδων, διάσωζαι εὐχαῖς σου, τούς ἐπικαλουμένους, μέγα σόν ὄνομα.
Ἅγιος Εὖπλος ὁ Μεγαλομάρτυρας ὁ Διάκονος (11 Αυγούστου)
ζησε στά τέλη τοῦ 3ου αἰῶνα μ.Χ., ὅταν αὐτοκράτορας ἦταν ὁ Διοκλητιανός.
Γεννήθηκε στήν Κατάνη τῆς Σικελίας, ὅπου ἦταν καί διάκονος τῆς ἐκεῖ Ἐκκλησίας. Θερμός κήρυκας τοῦ Εὐαγγελίου ὁ Εὖπλος, προσπαθοῦσε νά στερεώσει τήν πίστη τῶν διωκόμενων χριστιανῶν καί τούς προέτρεπε νά προτιμοῦν τά πιό φρικτά μαρτύρια παρά νά ἀρνηθοῦν τόν Χριστό. Διότι «εἰ ὑπομένομεν, καί συμβασιλεύσομεν εἰ ἀρνούμεθα. Κακεῖνος ἀρνήσεται ἡμᾶς». Ἐάν, δηλαδή, δείχνουμε ὑπομονή, τότε καί θά βασιλεύσουμε μαζί μ’ Αὐτόν (τόν Χριστό). Ἐάν, ὅμως, Τόν ἀρνούμαστε, καί Ἐκεῖνος θά μᾶς ἀρνηθεῖ.
Οἱ εἰδωλολάτρες, βλέποντας αὐτή τήν δραστηριότητα τοῦ Εὔπλου, τόν κατήγγειλαν στόν Ἔπαρχο Καλβισιανό. Αὐτός προσπάθησε μέ συζήτηση νά πείσει τόν Εὖπλο ὅτι ἦταν μωρία νά πιστεύει στόν Τριαδικό Θεό καί ἔπρεπε τό συντομότερο νά Τόν ἀρνηθεῖ. Ὁ Εὖπλος ἀκαταμάχητος συζητητής, διέλυσε ἕνα πρός ἕνα ὅλα τά ἐπιχειρήματα τοῦ ἐπάρχου.
Ὁ Καλβισιανός, ἀφοῦ εἶδε ὅτι δέν τά ἔβγαζε πέρα μέ τόν Εὖπλο, διέταξε καί τοῦ ἔσχισαν τίς σάρκες μέ σιδερένια νύχια. Κατόπιν τοῦ ἔσπασαν τίς κνῆμες μέ σφυριά καί στό τέλος τόν ἀποκεφάλισαν. Ἐνῷ ὁ Εὖπλος ἐξακολουθοῦσε νά μήν ἀρνεῖται τόν Χριστό, μέχρι καί τήν τελευταία του πνοή.
Ἁγία Ἰᾶς ἡ Μάρτυς (11 Αυγούστου)
ν και αρκετά ηλικιωμένη, αἰχμαλωτίσθηκε ἀπό τούς Πέρσες μαζί μέ 9.000 χριστιανούς, πού βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως. Μαζί λοιπόν μέ αὐτούς, στάθηκε καί ἡ Ἁγία Ἰᾶς μπροστά στούς ἀρχιμάγους τοῦ βασιλιά τῆς Περσίας καί τιμωρήθηκε μέ διάφορα βασανιστήρια.
Τελικά τήν ἀποκεφάλισαν. Ἡ παράδοση λέει ὅτι, ὅταν τήν ἀποκεφάλισαν ἡ γῆ ἐκείνη, πού δέχτηκε τό αἷμα της, φούσκωσε καί ὑψώθηκε ὑπερφυσικά.
Οἱ δέ δήμιοι, πού τή βασάνισαν, παράλυσαν καί τυφλώθηκαν, καί ὁ ἀέρας γέμισε ἀπό θαυμάσια εὐωδιά.
Ἅγιοι Ἀναστάσιος Πανερὰς καὶ Δημήτριος ὁ Μπεγιάζης οἱ Μάρτυρες (11 Αυγούστου)
ἱ καλλίνικοι αὐτοί Ἅγιοι Νεομάρτυρες τοῦ Χριστοῦ, ὁ μέν Ἀναστάσιος, ἡλικίας 20 χρονῶν, καταγόταν ἀπό τούς Ἀσωμάτους, ὁ δέ Δημήτριος, 18 χρονῶν, ἀπό τήν Ἁγιάσο τοῦ νησιοῦ Λέσβου.
Μαρτύρησαν καί οἱ δύο γιά τήν Ἁγία Πίστη τοῦ Χριστοῦ στόν Κασαμπᾶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τό ἔτος 1816 ἢ 1819. Οἱ νεομάρτυρες αὐτοί, ἔκαναν στόν Κασαμπᾶ τό ἐπάγγελμα τοῦ καλαθοποιοῦ, πιθανῶς μάλιστα νά ἦταν καί συγγενεῖς. Ἀλλά συγχρόνως μέ τήν ἐξάσκηση τοῦ ἐπαγγέλματός τους, κήρυτταν τό Εὐαγγέλιο στούς Χριστιανούς, πού ἦταν κάτω ἀπό τόν Τούρκικο ζυγό. Γι’ αὐτόν τόν λόγο οἱ Τοῦρκοι τούς συνέλαβαν, τούς φυλάκισαν καί τούς βασάνισαν φρικτά. Ἐπειδή ὅμως συνέχιζαν νά ὁμολογοῦν καί νά κηρύττουν τήν πίστη τους, τούς ἀπαγχόνισαν κάτω ἀπό ἕναν πλάτανο.
Στό ὄνομα καί τῶν δυό Ἁγίων, ἀνεγέρθηκε στήν Ἁγιάσο μεγαλοπρεπής ναός, ὅπου καί γιορτάζεται ἡ μνήμη τούς, στίς 11 Αὐγούστου.
Ἅγιος Νήφων Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (11 Αυγούστου)
Ἅγιος Νήφων, καταγόταν ἀπό τήν Πελοπόννησο. Τούς γονεῖς του τούς ἔλεγαν Μανουήλ καί Μαρία. Τό κοσμικό του ὄνομα ἦταν Νικόλαος.
Ἀκολούθησε ἕναν μοναχό, ὁ ὁποῖος ὀνομαζόταν Ἀντώνιος καί χρίστηκε καί αὐτός μοναχός. Τήν μοναχική του ζωή τήν ξεκίνησε στήν Ἐπίδαυρο ἀλλάζοντας τό κοσμικό του ὄνομα σέ Νήφων. Ὅταν ὁ μοναχός Ἀντώνιος ἀπεβίωσε, ὁ Νήφων πῆγε στό κάστρο τῆς Βᾶρδας. Ἐκεῖ γνώρισε τόν ἐνάερο Ἁγιορείτη Ζαχαρία, τόν ὁποῖο ἀκολούθησε καί ἔτσι ἐγκαταστάθηκε στήν Μονή τῆς Θεοτόκου, στήν Ἀχρίδα.
Ὅταν ὁ Ζαχαρίας ἐκλέχτηκε ἀρχιεπίσκοπος Ἀχρίδας, ὁ Νήφων ἀποσύρθηκε στήν Μονή Διονυσίου στό Ἅγιον Ὄρος, ὅπου καί χειροτονήθηκε διάκονος καί στή συνέχεια ἱερέας. Στή συνέχεια κλήθηκε νά γίνει Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης καί μετά τό θάνατο τοῦ Ζαχαρία ἀνέλαβε τόν Οἰκουμενικό θρόνο.
Ὁ Νήφων ἀνέβηκε συνολικά δυό φορές στή θέση τοῦ ἀρχιεπισκόπου Ἀχρίδας. Τήν τρίτη φορά πού τοῦ προτάθηκε νά ἐπανενθρονηστεῖ, ἀρνήθηκε καί ἀποσύρθηκε στή Μονή ὅπου καί ἀπεβίωσε εἰρηνικά.
